Η "λεπτή" γραμμή της Εγκλέζικης ιστορίας ποδοσφαίρου

Ακόμα και σήμερα, παρά της επαληθεύσεις, στην Αγγλία το γκολ του Τζεφ Xάρστ που στην ουσία έδωσε στην Αγγλία το μοναδικό Παγκόσμιο Κύπελλο έως τώρα, ήταν κανονικό γκολ!

Στην Γερμανία... ποτέ δεν θα το δεχτούν!

Για τους περισσότερους, το σύγχρονο ποδόσφαιρο ξεκινάει από το Παγκόσμιο του 1966.

Ο άνεμος των αλλαγών στον κόσμο όσον αφορά το μαγικό παιχνίδι αισθανόταν παντού το 1966!

Καταρχήν, η διοργάνωση έλαβε χώρα εκεί όπου γεννήθηκε το ποδόσφαιρο! Στην Αγγλία.

75 χώρες έλαβαν μέρος στα προκριματικά, ο μεγαλύτερος αριθμός έως τότε.

Η Πορτογαλία ως πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα θα βαφτιζόταν ως μια από τις καλύτερες παγκοσμίως και μαζί με την Βόρεια Κορέα απόδειξαν ότι πλέον το ποδόσφαιρο δεν ανήκε μόνο σε χώρες που βρισκόταν στον παγκόσμιο χάρτη του ποδοσφαίρου από την αρχή του όπως Ουρουγουάη, Βραζιλία, Ουγγαριά, Ιταλία κ.λ.π.

Πάνω απ' όλα, παρόλο που ήταν μια φορά Πρωταθλήτρια Κόσμου 12 χρόνια πριν, η Γερμανία (τότε το κομμάτι της Δυτικής Γερμανίας), από το 1966 ξεκινάει την λαμπρή πορεία της στην ιστορία του ποδοσφαίρου όντας η πιο ισχυρή ομάδα έως σήμερα σε συμμετοχή στα τελικά 1966, ΄74, ΄82, ΄86, ΄90, 2002 και δύο φορές νικήτρια, το 1974 και το 1990 και σχεδόν μόνιμα σε ημιτελικούς 1970, ΄78, ΄02, ΄06, 2010 στο σύνολο των 12 Μουντιάλ!

Από την πρώτη συμμετοχή της, η Γερμανία «πάντρεψε» το ποδόσφαιρο με τα συναισθήματα. Το απίστευτο (Ουγγαρία 1954), ο ηρωισμός, το να παλεύεις μέχρι τέλους (Αγγλία 1966, Αργεντινή-Π.Κ. Μεξικού 1986), η απογοήτευση (Αλγερία-Π.Κ. Ισπανίας 1982) και ότι και αν συμβεί να βγεις με το κεφάλι ψηλά (Ιαπωνία-Κορέα-Π.Κ. 2002, Γερμανία-Π.Κ. 2006), να σε φοβούνται οι άλλοι και όταν είναι καλύτεροι από σένα, πειθαρχημένο σύνολο και πνεύμα μάχης ως γκρουπ έως σε στρατιωτικό επίπεδο. Αδιαμφισβήτητα πρωταγωνιστές της κάθε πορείας προς το τελικό όπου ο σκοπός δικαιολογεί τα μέσα (Ελβετία 1954, Ισπανία 1982, Μεξικό 1986) όσο και της κάθε αξέχαστης μονομαχίας στα παγκόσμια Κύπελλα!

Αυτή είναι η Γερμανία!

Οι ίδιοι ακόμα δεν ξέρουν τι είναι η Ιταλία αλλά...αυτό είναι ένα άλλο θέμα!!

Δεκατρία χρόνια πριν η Αγγλία είχε πάθει το μεγαλύτερο εξευτελισμό παγκοσμίως όταν έχασε από την Ουγγαρία στο Ουέμπλει με 3-6 και στην Ουγγαρία με 1-7!

Ο ένας εκ των πρωταγωνιστών της “Μάχης του Αιώνα” που ντρόπιασε τους Εγγλέζους, ο σερ Άλφ Ράμσει, πλέον ήταν ο χείριστης μιας καλοκουρδισμένης μηχανής που μπροστά στο κόσμο της, της χώρας στην όποια γεννήθηκε το ποδόσφαιρο, είχε την βαρύτατη υποχρέωση να μην αποτύχει να μην πάρει το Κύπελλο του Κόσμου!

Εάν δεν είχε συντριβεί το αεροπλάνο που έφερνε την αποστολή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την Γιουγκοσλαβία στο Μόναχο της Γερμανίας το 1958, πιθανόν τα πράγματα να ήταν λίγο πιο εύκολα για του Άγγλους! Ο ένας εκ των διασωθέντων της συντριβής, ο τότε 17χρόνος και άσημος παίχτης ο Ρόμπερτ (Μπόμπι) Τσάρλτον, το 1966 είναι πλέον κολόνα της ομάδας που η απαίτηση του κοινού είχε κάνει την φανέλα της ασήκωτη!

Είναι οι σύγχρονες μονομαχίες που είναι καταδικασμένες να κερδίσουν μέχρι τέλους. Μπροστά σε ιδιαίτερους οπαδούς (Άγγλους), μπροστά στην Βασίλισσα, μπροστά στο έθνος!

Ο Γόρντον Μπανξ, Νόμπι Στάιλς, Ρόμπι Μούρ, Τζοφ Χαρτ, Τζέκι και Μπομπ Τσάρλτον, Ρει Ουίλσον, Μάρτιν Πίτερς, Τζορτζ Κόχεν, Ρότζερ Χαντ και Άλαν Μπόυλ καλέστηκαν ήταν οι επίλεκτοι της ιστορίας για να είναι εκεί. Ο Χανς Τιλκόβσκι, Χότγες, Όβερατ, Σνέλινγερ, Ούβε Ζίλερ, Χάλερ, Έμεριχ, Βέμπερ, Χελντ, Σούλτζ και Φραντζ Μπέκενμπαουερ και ο προπονητής τους ο μεγάλος Χέλμουτ Σεν ήταν η χρυσή γενιά πού άνοιξε το δρόμο προς την κορυφή για το Γερμανικό ποδόσφαιρο. 

Η Αγγλία δεν ήταν η ομάδα φόβητρο μπροστά και έως τον τελικό είχε σκοράρει 5 γκολ σε 4 ματς. Μάλιστα είχε ξεκινήσει με ένα 0-0 στην έναρξη με την Ουρουγουάη. Όμως, είχαν έναν καταπληκτικό Μπανκς στο τέρμα και άμυνα που δεν δεχόταν γκολ εύκολα με τους Νομπι Στάιλς, Τζάκι Τσάρλτον, Ουίλσον, Κόχεν και Μπόμπ Μούρ. Είχαν δεχτεί μόνο ένα γκολ με πέναλτι από την Πορτογαλία στον ημιτελικό.

Οι Γερμανοί, είχαν σκοράρει 13 φορές έως το τελικό και είχαν δεχθεί μόνο δυο. Με το πέρασμα του χρόνου, αποδείχθηκε ότι ήταν μια ενδεκάδα που τα ονόματα σου προκαλούσαν δέος. Οι πέντε του “Wembley” βρέθηκαν και το 1974 στον τελικό με την Ολλανδία. Απλά, το 1966 δεν ήξερε και πολύ ο κόσμος τον Μπεκενμπάουερ, Ούβε Ζήλερ και άλλους. Γενικά, ο κόσμος για πρώτη φορά θα έπαιρνε την γεύση το τι εστί Γερμανία στο ποδόσφαιρο...

Κάπου στο δρόμο των δυο ομάδων προς τον τελικό, βάσει των όσων συνέβησαν πιθανόν να κρύβεται μια πικρή αλήθεια... Ο προκαθορισμένος τελικός με δυο Ευρωπαϊκές ομάδες, από την μια επειδή η διοργάνωση έλαβε η  χώρα στην Ευρώπη και από την άλλη, η Βραζιλία όντας τις τελευταίες δύο φορές Πρωταθλήτρια Κόσμου είχε κάνει την Λατινική Αμερική να προηγηθεί 4-3 στα τρόπαια! 

Ο Πελέ τραυματίστηκε και έχασε νωρίς την διοργάνωση όπως και η Βραζιλία.

Στα προημιτελικά, η Αγγλία συναντάει την Αργεντινή. Κάποια στιγμή χωρίς λόγο, ο Γερμανός διαιτητής Rudolf Kreitlein, αποβάλει τον Antonio Rattin τον αρχηγό της Αργεντινής διότι... δεν του άρεσε ο τρόπος που τον κοίταξε ο τελευταίος!!! Κατά το «μπάλωμα» των Άγγλων δημοσιογράφων, ο Rattin έκανε χρήση της βίαιης γλώσσας και ο διαιτητής δεν ήξερε ισπανικά! Ο Rattin δεν δέχεται και δείχνοντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού ζητάει μεταφραστή και αρνείται να βγει από το γήπεδο. Αυτό που ήθελε να πει ήταν ότι οι Άγγλοι και οι Γερμανοί συνεργαζόταν να τους αφήσουν εκτός συνέχειας! Τελικά βγήκε έξω... συνοδευόμενος από του αστυνομικές δυνάμεις! Εκτός γηπέδου, κάποια στιγμή, κάθεται νευριασμένος Πάνv στο κόκκινο χαλί της βασίλισσας Ελισάβετ...

Ο Άλφ Ράμσει αποκαλεί “Ζώα” τους αργεντινούς στις δηλώσεις τύπου.

Ο Αργεντίνικος τύπος απαντάει με τον τρόπο του την επόμενη ημέρα παρομοιάζοντας τον μασκότ Ουίλι ως πειρατή με βασιλικό στέμμα...

Η μεγάλη κόντρα Αργεντινή-Αγγλία μόλις είχε ξεκινήσει!

Στο άλλο ματς μεταξύ Γερμανίας και Ουρουγουάης, ο διαιτητής Jim Finney παρόλο που οι Oυρουγουανοί διαμαρτύρονται για άγγιγμα της μπάλας με το χέρι από το Σνέλινγερ λίγο πριν, στέλνει εύκολα έξω με κόκκινη κάρτα  πρώτα τον Horaciο Troche και μετά τον Hector Silva. 

Τα νεύρα είχαν τεντώσει και ο πρώτος βγαίνοντας χτυπάει τον Ούβε Ζίλερ ενώ ο δεύτερος υποχρέωσε την αστυνομία να μπει στο γήπεδο!

Τυχαία η όχι, αυτά συνέβησαν στον δρόμο προς τον τελικό! 

Υπάρχει και η άλλη αλήθεια που λέει ότι αυτές ήταν οι καλύτερες ομάδες και δικαιωματικά βρέθηκαν στο “Wembley” για να διεκδικήσουν το απόλυτο τρόπαιο!

Ο τελικός ξεκίνησε όπως όλα τα άλλα παιχνίδια των Άγγλων.

Πολύ  ήσυχο και δίνοντας σημασία πρώτα στην άμυνα. Οι 98.000 φίλαθλοι στης κερκίδες του Wembley παραληρούσαν αλλά οι Γερμανοί είναι αυτοί που επιτίθενται πρώτοι. Μετά από λάθος της Εγγλέζικης άμυνας ο Χέμουτ Χάλερ σκοράρει για το 1-0 και το παιχνίδι ανοίγει για τα καλά. Τέσσερα λεπτά αργότερα ο Τζοφ Χαρστ ισοφαρίζει σε 1-1. Έως τότε ο Γκόρντον Μπάνκς είχε σώσει δυο φορές την Αγγλία αλλά ο μεγάλος αυτός τερματοφύλακας είχε βρεθεί στην σωστή ώρα στην ιστορία και δικαιωματικά παραμένει ο καλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών της εθνικής Αγγλίας!

Έμοιαζε να πηγαίνει στην ισοπαλία. Ωστόσο δεν ήταν ένα κοιμισμένο παιχνίδι. Ο Μάρτιν Πίτερς κάνει το 2-1 στο 78’ μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες και των δύο ομάδων. Είναι 12 λεπτά πριν την λήξη και το παιχνίδι οδεύει προς το 2-1. Οι πάντες τραγουδάνε στο “Wembley” αλλά... οι Γερμανοί έχουν την ικανότητα να πολεμάνε και όταν η τύχη τους μοιάζει να είναι προκαθορισμένη! Το τελευταίο λεπτό, ο Ούβε Ζίλερ κερδίζει φάουλ από τον Τζεκ Τσάρλτον με τον τελευταίο να παραπονιέται ότι ο Γερμανός έκανε φάουλ! Ο Λόταρ Έμεριχ διαγώνια της μεγάλης περιοχής σουτάρει συρτά. Η μπάλα βρίσκει στον Τζορτζ Κόχεν αλλά παίρνει ένα παράξενο φάλτσο προς το τέρμα της Αγγλίας και βρίσκει τον Μπάνκς και τους άλλους εκτός θέσεων και ο Βόλφγανγκ Βέμπερ με ηρωική προσπάθεια πετιέται στον δεύτερο δοκάρι και την σπρώχνει στα δίχτυα για το 2-2 και το παιχνίδι πάει στην παράταση για πρώτη φόρα στα Παγκόσμια Κύπελλα.

Από το ξεκίνημα του έξτρα χρόνου οι Εγγλέζοι μπαίνουν φουριόζοι.

Ο Τιλκόβσκι κάνει δυο φοβερές επεμβάσεις μια σε κοντινό σουτ και αποκρούει εξ επαφής και την δεύτερη φορά σε σουτ του Μπόμπι Τσάρλτον απομακρύνει στην ρίζα του δοκαριού.

Έντεκα λεπτά μετά από την παράταση ο Μπόιλ αφήνει στρώνει την μπάλα στον Τζοφ Χαρστ και αυτός με ένα γυριστό σουτ την στέλνει πρώτα στον οριζόντιο δοκάρι και μετά... Η ιστορία ακόμα και σήμερα δεν έχει τελειώσει, διότι είναι η στιγμή πού έχει στιγματίσει το μοναδικό τρόπαιο της Αγγλίας σε όλες της διεθνές οργανώσεις και αυτοί υποστηρίζουν ότι ήταν μέσα! Οι Γερμανοί, η σύγχρονη τεχνολογία και ο υπόλοιπος κόσμος δεν το παραδέχονται.

Την ιστορική στιγμή αυτή, ο Χαρστ μετά το σουτ και ο Ρότζερ Χαντ σηκώνουν τα χέρια και πανηγυρίζουν, οι Γερμανοί με τον Τιλκόβσκι πρώτοι σηκώνουν τα χέρια και φωνάζουν “Όχι”!

Για τον Ελβετό ρέφερι Γότφριντ Ντιστ είναι απλά... η φάση που δεν θα ήθελε να του τύχαινε ποτέ και η μοναδική λύση είναι να σταματήσει το παιχνίδι και να πάει να συμβουλευτεί με τον σοβιετικό επόπτη Τοφίκ Μπαχράμοβ. Για την ιστορία ο Μπαχράμοβ δηλώνει πολύ αποφασισμένος ότι η μπάλα πέρασε την γραμμή! Πολλά χρόνια αργότερα, αποδείχτηκε και επίσημα βάση της τεχνολογίας ότι δεν είχε δίκιο!

Σε μια αντιστροφή ρόλων, 44 χρόνια μετά, η αδικία ευνόησε την Γερμανία αυτή την φόρα. Φυσικά και αναφερόμαστε στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής το 2010 όταν η Γερμανία νίκησε 4-1 και η διαιτησία έκλεισε τα μάτια στον κανονικά γκολ του Φρνακ Λάμπαρτ!

Για τις κακές γλώσσες, υπάρχει μια ιστορία η οποία λέει ότι μετά την ερώτηση γιατί επικύρωσε το γκολ, απάντησε απλά για το Στάλιγκραντ.

Απλά για την στατιστική, ο Τζεφ Χαρστ, στα τελευταία δευτερόλεπτα, μέσα στην περιοχή και διαγώνια, πιάνει ένα σουτ που όπως είπε αργότερα, επιδίωκε απλά να στείλει την μπάλα όσο μακριά γινόταν για να κερδίσει χρόνο αλλά... αυτή δείχνοντας από τότε τι ακριβώς εστί κατά τον Ίβιτσα Όσιμ, προς έκπληξη του Χάρστ και του Τιλκόβσκι, καρφώνεται στο «Γ» του τελευταίου και ο τελικός τελειώνει 4-2!

Αν ρώταγες τους Άγγλους οπαδούς τότε ποιος ήταν ο καλύτερος παίχτης της ομάδας, θα σου απαντούσα χωρίς αμφιβολία – Ο Μπόμπι Μούρ, ο αρχηγός! Η ψυχή της όμως, ήταν ο Νόμπι Στάιλς, αυτός ο κοντός άνθρωπος που του έλειπαν τα δυο μπροστινά δόντια και με την καράφλα του έδειχνε 50 χρονών! Ήταν κάτι σαν ατραξιόν της ομάδας προκαλώντας και την μασκότ της διοργάνωσης, την πρώτη σε Παγκόσμια Κύπελλα, τον “Willie” το λιονταράκι που φόραγε μια φανέλα με την βρετανική σημαία.

Σήμερα, για τους όλους ο Μπόμπι Τσάρλτον ήταν ο απόλυτος αρχηγός και ο στυλοβάτης της μοναδικής Εγγλέζικης επιτυχίας.

Ο Ντάνκαν Έντουαρτς, ο καλύτερος παίχτης από την χαμένη σε δυστύχημα φουρνιά των μπέμπηδων του Ματ Μπάσμπι, ήταν ο μεγάλος απών του τελικού όπως και ο Τζίμι Γριβς, η πρώτη επιλογή στην επίθεση της Αγγλίας αλλά... ο αντικαταστάτης του ο Τζοφ Χάρστ έκανε με το παραπάνω την δουλειά του, μάλιστα σκοράροντας το μοναδικό χατ τρικ ενός τελικού Παγκόσμιού Κυπέλλου!

Οι Γερμανοί προμήνυαν με τον καλύτερο τρόπο το μέλλον τους και οι Μπεκενμπάουερ, Ούβε Ζίλερ, Όβεραθ και Σνέλινγκερ, παρόλο που ένα χρόνο αργότερα θα έμεναν εκτός Euro 1968 της Ιταλίας από την... Αλβανία, θα ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της γερμανικής ιστορίας ποδοσφαίρου!

Με ονόματα όπως Μπόμπι Τσάρλτον, Γκόρντον Μπάνκς, Μπόμπι Μούρ, Φραντζ Μπεκενμπάουερ, Ευσέμπιο, Γιασίν, Τζιάνι Ριβέρα, Πελέ και πολλούς άλλους, το ποδόσφαιρο εκτινάχτηκε πολλά επίπεδα παραπάνω και αφήνοντας πίσω την Αγγλία το 1966 και την τελευταία ασπρόμαυρη μετάδοση αφού μόλις έμπαινε στην μοντέρνα εποχή της!