Ήταν από τις λίγες φορές που στο ποδόσφαιρο υπήρξε δικαιοσύνη.

Γράφει:O Arian Muraj

Διότι, στης 21 Ιουνίου του 1970 πρώτα θριάμβευσε το ποδόσφαιρο!

Το στάδιο Αζτέκα που μόλις πριν είχε φιλοξενήσει το ματς Ιταλία-Γερμανία, μετά το τελικό Βραζιλία - Ιταλία κηρύχτηκε Ιερός Ναός του ποδοσφαίρου για όλους όσους καταλάβαιναν και αγαπούσαν το άθλημα αυτό. 

Αυτή την ημέρα λοιπόν, η Βραζιλία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου για τρίτη φορά και έβαλε για πάντα στην τροπαιοθήκη της το τρόπαιο Jules Rimet. Ήταν λίγο μετά το μεσημέρι στο γήπεδο αυτό, όταν οι λάτρεις του ποδοσφαίρου είδαν την στέψη του βασιλιά! Του Πελέ!

Η Βραζιλία του 1970 θεωρείται ως η ομάδα του 20-ου αιώνα.

Βέβαια, τον ίδιο τίτλο πολλοί τον κρατούν για την Ουγγαρία του 1954, την Ολλανδία του 1974 και ειδικά για την Βραζιλία του 1982. Σίγουρα ποτέ δεν θα υπάρχει ένας νικητής σ' αυτόν τον διαγωνισμό εκτός ότι πέρα από ηθικά να ζητάμε την βοήθεια της στατιστικής. Βάσει της χρονικής διάρκειας, αναμφισβήτητα είναι η Ουγγαρία. Βάσει του ωραίου ποδοσφαίρου, σίγουρα η Βραζιλία του 1982, βάσει της ριζικής μεταμόρφωσης του ποδοσφαίρου, εννοείται η Ολλανδία με το περίφημο Τόταλ Φούτμπολ όμως, με βάσει την τελική κατάληξη, τότε η Βραζιλία του 1970, είναι η ομάδα του αιώνα! Εν τέλη, ψηφίστηκε ως η καλύτερη ομάδα από όλες αυτές που κέρδιζαν το Παγκόσμιο Κύπελλο το 20o αιώνα.

Αυτή η Βραζιλία λοιπόν, ήταν μια ασταμάτητη μηχανή νικών και ωραίου ποδοσφαίρου. Έχει μάλιστα ένα ασύλληπτο ρεκόρ. Το απόλυτο τον νικών από τον πρώτο ματς της προκριματικής φάσης τού Παγκόσμιου Κυπέλλου ξεκινώντας από το 2-0 εκτός έδρας με την Κολομβία στης 6 Αυγούστου το 1969 και σταματώντας στης 21 Ιουνίου με το 4-1 επί της Ιταλίας  στον τελικό του Αζντέκα. Σύνολο, έντεκα ματς - έντεκα νίκες!

Ο προπονητής της Μάριο Ζάγκαλλο ήταν από τα βασικά μέλη της ομάδας Πρωταθλήτρια Κόσμου 1958 στην Σουηδία και 12 χρόνια αργότερα καλείτο να δώσει το τρίτο τρόπαιο στην Βραζιλία. Μια ομάδα στημένη γύρω από τον σούπερ σταρ Πελέ, ο οποίος όχι και πολύ πριν ήταν ο μικρός συμπαίχτης του Ζαγκάλλο στην Σουηδία.

Η ομάδα αυτή, βασιζόταν κυρίως σε έξι παίχτες. 

Carlos Alberto, το δεξί μπακ και αρχηγός της ομάδας, ένας-αν όχι ο καλύτερος-βραζιλιάνος αμυντικός όλον τον εποχών. Είχε την ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι, πολύ καλή ντρίμπλα και κοντρόλ της μπάλας και πολύ καλές μεταβιβάσεις.

Gerson (Gerson de Oliveira Nunes) μέσος, ένας εκ τον κορυφαίων έως και σήμερα πασέρ.

Rivellino (Roberto Rivellino), από τους κορυφαίους αριστερούς xαφ ποτέ. Σήμερα κατατάσσεται στην τέταρτη θέση τον καλυτέρων Βραζιλιάνων όλων τον εποχών μετά τους Πελέ, Ζίκο και Γκαρίντσα. Οι Μεξικάνοι φίλαθλοι του είχαν κολλήσει το παρανόμι “Patada Atómica”!

Jairsinho (Jair Ventura Filho) Ο επιθετικός με την απίστευτη απόδοση να σκοράρει σε κάθε ματς των τελικών του Παγκοσμίου στο Μεξικό! Ο ένας εκ των τριών πού έχουν κατορθώσει κάτι τέτοιο - Alcides Ghiggia Ουρουγουάη 1950 και ο Just Fontaine Γαλλία 1958.

Tostao (Eduardo Gonçalvez de Andrade) ένας σκόρερ φονιάς άλλα πιο πολύ φοβερός πασέρ...

...και φυσικά ο Πελέ!

Στα 29 του χρόνια ήταν ο απόλυτα καλύτερος παίχτης του κόσμου και όπως αποδείχτηκε και της ιστορίας! Δυο φορές πρωταθλητής και ένα τουρνουά κομμένο στη μέση λόγω τραυματισμού και πρόωρος αποκλεισμός ερχόταν στο Μεξικό στο τέταρτο Μουντιάλ της καριέρας του να διεκδικήσει την στέψη του ως ο Βασιλιάς του ποδοσφαίρου παγκόσμιος και ως Βραζιλιάνος για να πάρει για την τρίτη φορά και για πάντα το κύπελλο Jules Rimet.

Η Βραζιλία, ήρθε στο Μεξικό το 1970 με πέντε νίκες στα πέντε από τα προκριματικά της Λατινικής Αμερικής. Στο τουρνουά απλά αποδείχτηκε ...ασταμάτητη!

Λίγοι αναρωτιόταν αν στο τελικό θα μπορούσε να λαθεύει. Ο τελικός, ανάμεσα στα άλλα, ήταν μια σύγκρουση δύο σχολών ποδοσφαίρου. Του katenacio και του επιθετικού, ωραίου ποδοσφαίρου.

Η Ιταλία ήταν μία ομάδα πού ξεκίνησε άσχημα στο γκρουπ της. Μόνο μια νίκη με την Σουηδία με 1-0 και δύο ισοπαλίες 0-0 με Ουρουγουάη και Ισραήλ.  Ωστόσο, πέρασαν με τον γνωστό Ιταλικό τους τρόπο, κάνοντας δράμα τα ματς του γκρουπ με θεωρητικά, υποδεέστερους αντιπάλους, κάτι που ισχύει πάντα για τους Ιταλούς!!

Στα προημιτελικά νικούν εκτός πρόβλεψης την διοργανώτρια ομάδα του Μεξικό με 4-1, στα ημιτελικά στην γνωστή «μονομαχία» Επικρατούν στην παράταση της Γερμανίας με 4-3 και βρίσκονται στον τελικό κουρασμένοι (η τύχη ευνόησε την Βραζιλία στον χρόνο ξεκούρασης). Ωστόσο, είχαν φοβερούς παίκτες όπως τον Ρίβα, Ριβέρα,Μπονινσένια, Ντομενγκίνι).

Όποια ομάδα νικούσε, θα έπαιρνε  το Κύπελλο για τρίτη φορά και για πάντα σπίτι της.

Μόνο μετά από 18 λεπτά φάνηκε ότι η Βραζιλία δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης για το ποιος θα έπαιρνε τον τίτλο. Ο Ριβελίνο βγάζει την τέλεια σέντρα και ο Πελέ με κεφαλιά σκοράρει μάλλον το πιο διάσημο γκολ του και το 100-το για την Βραζιλία στα μουντιάλ!

Οι Ιταλοί θα έπρεπε να επιτίθοντο τώρα αλλά...δεν το έκαναν, μάλλον περιμένοντας την ευκαιρία να έρθει από μόνη της. Και...αυτό έγινε! Στο 37’ ο Κλοντοάλντο προσπαθεί να παίξει θεαματικά στην άμυνα  στο πάσινγκ γκέιμ της Βραζιλίας σε μια ανύποπτη φάση. Εκμεταλλεύοντας την μη συνεννόηση των Βραζιλιάνων, ο Ρομπέρτο Μπονινσένια, κλέβει την μπάλα και τριμπλάροντας στην είσοδο της περιοχής και των τερματοφύλακα Φέλιξ ισοφαρίζει σε 1-1!

Δεν το άξιζαν οι Βραζιλιάνοι αυτό το γκολ αλλά... το παιχνίδι του ποδοσφαίρου έχει τα πάντα μέσα!

Τα πράγματα μπαίνουν στην θέση τους με το γκολ από σουτ εντός περιοχής από τον Γερσόν στο '65.

Ακριβώς εκεί τέλειωσε το παιχνίδι για τους Ιταλούς!

Το υπόλοιπο θα ήταν παράσταση για έναν ρόλο. Την Βραζιλία!

Μόνο πέντε λεπτά αργότερα, ο Πελέ εντός περιοχής δίνει την τέλεια ασίστ για τον Ζαιρζίνιο που σκοράρει με διαγώνιο σουτ. 

Ήταν μια φάση καρμπόν όπως το γκολ της νίκης με την Αγγλία όταν ο Πελέ έδωσε τότε την ασίστ στον Ριβελίνο σε ένα από τα καλύτερα ματς του αιώνα

Οι Ιταλοί είναι κουρασμένοι και έχουνε παραδοθεί στις ορέξεις των Βραζιλιάνων!

Στο 86’, οι Βραζιλιάνοι, δείχνουν την απόλυτη μαγεία τους και μετά από ένα καταπληκτικό πάσσινγκ γκέιμ σκοράρουν με το δυνατό διαγώνιο σουτ εκτός περιοχής από το αρχηγό Κάρλος Αλμπέρτο και το τελικό σκορ διαμορφώνεται σε 4-1.

Είναι ο απόλυτος θρίαμβος!

Είναι η στέψη τον πάντων!

Της Βραζιλίας ως η καλύτερη ομάδα νικήτρια όλων των εποχών, της Βραζιλίας ως η χώρα του ωραίου ποδοσφαίρου, εξ ου το "Βραζιλιάνικο Ποδόσφαιρο", του Πελέ ως ο Βασιλιάς! 

Ναι! Στα μάτια των 107.000 θεατών και εκατομμυρίων ανά τον κόσμο ο Edson Arantes di Nasimento Πελέ στέφθηκε βασιλιάς λίγο μετά το μεσημέρι της 21 Ιουνίου του 1970!

Στην νοημοσύνη των ποδοσφαιρόφιλων του κόσμου, το στάδιο Azteca αποδείχτηκε το τέλειο σκηνικό για μεγάλες αξέχαστες παραστάσεις.

Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ένας απόλυτος αλήτης για τους τεχνοκράτες του ποδοσφαίρου και μάγος της μπάλας κατά κόσμο, ο Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα, στο ίδιο στάδιο και πάλι σε ένα τελικό με πέντε γκολ στο σύνολο θα σήκωνε το τρόπαιο στον ουρανό και θα προσπαθούσε να κλέψει τον τίτλο από τον Πελέ...

Μάταια όμως!