Είπε το αντίο μετά από 35 χρόνια σπουδαίας ποδοσφαιρικής δράσης

Κλείνοντας τα 52 χρόνια του και ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του πήρε την μεγάλη απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, το ποδόσφαιρο και τα τοπικά πρωταθλήματα.

Φυσικά μιλάμε για τον Γιάννη Αντωνίου τον πανύψηλο αμυντικό των Φωκάτων για τον οποίο μπορεί να ολοκληρώθηκε μια πολύ μεγάλη καριέρα, όμως θα έχει στη συνέχεια να «καμαρώνει» για τα κατορθώματα του που δεν είναι και λίγα. Στο κάτω-κάτω θα αφήσει δυο άξιους αντικαταστάτες. Τους γιους του Νίκο που αγωνίζεται στον Παγκεφαλληνιακό και τον πιο μικρό το Φίλιππο, που πέρυσι μετά τον Παγκέ, έπαιξε στις ομάδες υποδομών του Α.Ο. Φωκάτων στη θέση του τερματοφύλακα. Και οι δυο είναι σπουδαία ταλέντα και το μέλλον τους να διαφαίνεται λαμπρό στη συνέχεια στο ποδόσφαιρο.

Ο Γιάννης πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο στην γενέτειρα του την Άρτα και στην ομάδα του χωριού του την Α.Ε. Κλειδίου το 1979.

Τον Νοέμβρη του 1981 με την μετάθεση του στο νησί και συγκεκριμένα στο Πυργί και στο εκεί αστυνομικό τμήμα υπόγραψε το πρώτο του δελτίο στην Κεφαλονιά και στον τοπικό Παπυργιακό που αγωνιζόταν στην Β΄ τοπική κατηγορία όπου με το «καλημέρα» στέφθηκε πρωταθλητής!

Η επόμενη ομάδα της καριέρας του και 3^η κατά σειρά ήταν ο Α.Ο.Κ.Ι. τον Οκτώβρη του 1983 όπου αγωνίστηκε για δυο συνεχή χρόνια. Οι καλές τους εμφανίσεις και το ταλέντο του δεν άφησαν ασυγκίνητο τον Ολυμπιακό Κεφαλονιάς (4^η ομάδα) και το 1985 τον απέκτησε με ελεύθερη μεταγραφή για να αγωνιστεί για πρώτη φορά στο πολύ δύσκολο πρωτάθλημα της τότε Δ’  Εθνικής κατηγορίας.

Η παρουσία του στην «μεγάλη» ομάδα της Κεφαλονιάς ολοκληρώθηκε με τη λήξη εκείνης της περιόδου επιστρέφοντας το 1986 στον Α.Ο.Κ.Ι. όπου παρέμεινε για τρία χρόνια.

Το 1989 επιστρέφει και πάλι στον Ολυμπιακό και την Δ’  Εθνική για να μεταγραφεί το 1990 στην 5^η του ομάδα που είναι ο Παλληξουριακός στην Δ’ Εθνική.

Το 1991 μεταγράφεται στην άλλη Ληξουριώτικη ομάδα (6^η) τον Αστέρα για να πάρει και πάλι μεταγραφή το 1992 στον Παγκεφαλληνιακό (7^η) ομάδα που  εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στην Δ΄ Εθνική.

Το 1993 θα αγωνιστεί στον Παλληξουριακό και το τοπικό πρωτάθλημα και την επόμενη σεζόν το 1994  με την ίδια ομάδα στην Δ΄Εθνική.

Το 1995 μια νέα ομάδα (8^η) θα προστεθεί στην καριέρα του που είναι ο Κεφαλληνιακός της Δ΄Εθνικής.

Το 1996 μεταγράφεται στη Λειβαθώ (9^η ομάδα) και το 1997 επιστρέφει και πάλι στον Παγκέ μετά από  5 χρόνια.

Στη συνέχεια και από το 1998 μέχρι το 2000 ρίχνει «άγκυρα» για τρία χρόνια και πάλι στον Α.Ο.Κ.Ι..

Η 10^η ομάδα της καριέρας του θα είναι το 2001 ο Φοίνικας.

Το 2002 και 2003 θα αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα που έπαιξε μπάλα στην Κεφαλονιά αφού επιστρέφει και πάλι στον Παπυργιακό.

11^η ομάδα στο πλούσιο «παλμαρέ» του είναι η Αναγέννηση Αργοστολίου, 12^η η Α.Ε. Κεφαλονιάς και τελευταία της πολύχρονης και επιτυχημένης καριέρας του τα Φωκάτα.

Συνολικά ο Γιάννης Αντωνίου από το 1981 μέχρι το 2014 αγωνίστηκε σε 13 ομάδες 1 στην Άρτα και 12 στην Κεφαλονιά!!

Όλα αυτά τα χρόνια έπαιξε σε πολλές θέσεις στην ενδεκάδα κυρίως όμως αγωνίστηκε στην άμυνα (25 χρόνια) και (10) ως επιθετικός.

Συνολικά έχει 500 περίπου συμμετοχές στα τοπικά πρωταθλήματα και στην Δ΄ Εθνική!!!!!

Στην Δ' Εθνική συμμετείχε με τις ομάδες που προαναφέραμε και συνολικά σε 6 διαφορετικές περιόδους.

Δικαίως καλύτερη του χρονιά μπορεί να χαρακτηριστεί η περίοδος 1985-86 όπου αγωνιζόμενος με τη φανέλα του Ολυμπιακού Κεφαλονιάς πέτυχε 12 τέρματα.

Συνολικά στην πλούσια καριέρα του κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα.

Αυτά ήταν τα κατορθώματα του Γιάννη Αντωνίου στους αγωνιστικούς χώρους από το 1979 μέχρι το 2014.

Ας δούμε όμως τι μας είπε ο ίδιος για την μεγάλη και επιτυχημένη πορεία του στα γήπεδα και την αποχώρηση του μετά από 35 χρόνια!!!

Η απόφαση σου να αποχωρήσεις από την ενεργό δράση ήταν της τελευταίας στιγμής ή την είχες σκεφτεί και μελετήσει από πολύ πρίν;

Μετά από τριάντα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας στα γήπεδα πήρα την μεγάλη απόφαση να σταματήσω το ποδόσφαιρο την πηγή ζωής για μένα και το μοναδικό χόμπι μου. Παρόλο που πιστεύω ότι θα μπορούσα να παίξω ακόμη μια χρονιά προτίμησα να σταματήσω υγιής και όρθιος. Ήταν, θεωρώ η σωστή στιγμή. Η στιγμή που πάντα σκεφτόμουνα.

Έκανες φίλους μέσα από το ποδόσφαιρο;

Μέσα από το ποδόσφαιρο όλα αυτά τα χρόνια γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους, έκανα φίλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας από την Καστοριά μέχρι την Μονεμβασιά. Οι 13 ομάδες που έπαιξα αποδεικνύουν ότι ήμουν ένας αγαπητός και καλός ποδοσφαιριστής, επίσης καταδεικνύουν και την διαφορετική αντιμετώπιση που είχαν οι ποδοσφαιριστές από τις ομάδες τους.

Η αγάπη σου για το ποδόσφαιρο είναι δεδομένη. Τι θα έλεγες στα παιδιά σου που ακολουθούν και μάλιστα είναι από τα καλύτερα ταλέντα του τοπικού ποδοσφαίρου;

Την αγάπη για το ποδόσφαιρο την μετέδωσα και στα παιδιά μου και τους εύχομαι να με ξεπεράσουν, να το αγαπήσουν σαν άθλημα να το χαίρονται ανά πάσα στιγμή, να είναι προσγειωμένοι και όταν αποφασίσουν να σταματήσουν να είναι υγιείς.

Σε όλη αυτή τη σπουδαία πορεία είχες προτάσεις από άλλες εκτός νομού ομάδες;

Μέσα από την παρουσία μου αυτά τα χρόνια είχα και εγώ τις ευκαιρίες μου να παίξω σε μεγαλύτερη κατηγορία. Συγκεκριμένα είχα προτάσεις, το 1985 από την Αναγέννηση Άρτας και το 1986 από το Αιγάλεω, αλλά από τη μία η δουλειά μου και από την άλλη ο «έρωτας» για το νησί μου στέρησαν αυτή την δυνατότητα που όμως ποτέ δεν με κατέβαλλε, αφού συνέχισα με το ίδιο πάθος και θα έλεγα όχι μόνο το χάρηκα αλλά το παραχάρηκα).

«Χρωστάς» κάποιο ευχαριστώ σε ανθρώπους που συνεργάστηκες και θα ήθελες να τους το πεις σήμερα που αποχωρείς από την ενεργό δράση;

Δούλεψα με αξιόλογους προπονητές και γυμναστές έμαθα πάρα πολλά πράγματα βελτιώθηκα σαν ποδοσφαιριστής και σαν άνθρωπος γιατί ήμουν ένα σφουγγάρι και ότι μου μετέδιδαν τα απορροφούσα αμέσως και για αυτό τους ευχαριστώ. 

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω την γυναίκα μου, που τόσα χρόνια με στήριξε και ανέχθηκε πάρα πολλά, τους ανθρώπους στην δουλειά μου που τόσες και τόσες διευκολύνσεις μου κάνανε, και τέλος τους παράγοντες των σωματείων που με εμπιστεύθηκαν και μου έδωσαν την δυνατότητα να παίξω τόσα χρόνια μπάλα.

Υπήρχε κάποια κακιά στιγμή στην καριέρα σου;

Είχα καλές και κακές στιγμές όμως με βοήθησε ο θεός αφού μέσα σε τριάντα πέντε χρόνια είχα μόνο έναν σοβαρό τραυματισμό. Τώρα κρατάω μόνο τις καλές που είναι σίγουρα με μεγάλη διαφορά οι περισσότερες.

Ξεχώρισες κάποιους από τους αντιπάλους σου; 

Είχα την τύχη να παίξω αντίπαλος με μερικούς από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όπως τον Κώστα Δαβουρλή τον Μάρτιο του 1986 σε αγώνα κυπέλλου Ολυμπιακός Κεφαλονιάς - Α.Ο. Πάτραι 0-1, τον Άγγελο Αναστασιάδη Ολυμπιακός - Αμαλιάδα το 1986 και τον Χουάν Ραμόν Ρότσα το 1990 Ολυμπιακός –Πανηλειακός.

Η γνώμη σου για τους συμπαίκτες τους οποίους συνεργάστηκες;

Η αλήθεια είναι ότι είχα συμπαίκτες ότι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η Κεφαλλονιά από το 1980 και μετά οι οποίοι με βοήθησαν κάτι που θεωρώ ότι και εγώ έκανα.

Μπορείς να θυμηθείς κάποιο γεγονός που θα σου μείνει αξέχαστο στη συνέχεια;

Θα μπορούσα να θυμηθώ πάρα πολλά αλλά, ένα γεγονός θα μου μείνει όντως αξέχαστο. Στον πρώτο μου αγώνα στο Αργοστόλι με τον Α.Ο.Κ.Ι. τον χειμώνα του 1983, προερχόμενος από τον Παπυργιακό και παίζοντας αντίπαλος με την Αναγέννηση μερικοί «φίλοι» μου (σε εισαγωγικά) ήρθαν στο γήπεδο να με γνωρίσουν και να γελάσουν μαζί μου, μιας και προερχόμουν από μια μικρότερη ομάδα, όμως τους απογοήτευσα κάνοντας τους να φύγουν πικραμένοι καθώς εκείνη την ημέρα στο ντεμπούτο μου πέτυχα πέντε γκολ. Ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσα να δώσω.

Γιάννη σε ευχαριστούμε για αυτή την συνέντευξη αλλά και όσα πρόσφερες στο Κεφαλονίτικο ποδόσφαιρο για 35 συνεχόμενα χρόνια.

Και εγώ ευχαριστώ!