Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το τοπικό μπάσκετ και όχι μόνο με τον Αποστόλη Δαμκαλή

Ήρθε πέρυσι στην Κεφαλονιά μετά από μια πολύ μεγάλη και επιτυχημένη πορεία στα τοπικά πρωταθλήματα καλαθοσφαίρισης της Ε.Σ.Κ.Α., τόσο σαν προπονητής, όσο και αθλητής.

Από την πρώτη στιγμή τα δείγματα γραφής του, στο παρκέ του «Αντώνης Τρίτσης», πότε αγωνιζόμενος με την ανδρική ομάδα του Κεφαλληνιακού, πότε σαν κόουτς στις ακαδημίες του Συλλόγου, ήταν εντυπωσιακά.

Μιλάμε για τον Αποστόλη Δαμκαλή, καθηγητή Φυσικής αγωγής, ένα παιδί χαμηλών τόνων με εξαιρετικές γνώσεις  πάνω στο άθλημα της καλαθόσφαιρας και ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία, που λατρεύει και του αρέσει να ασχολείται.

Ο Αποστόλης κατάγεται από στην Καβάλα. 
Μετά το λύκειο, συνέχισε τις σπουδές  του στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών, και πήρε το πτυχίο του, με ειδικότητα στην Προπονητική Καλαθοσφαίρισης. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου εξασκούσε την προπονητική σε διάφορους συλλόγους. 
Επίσης εργάστηκε σε αθλητικές κατασκηνώσεις, διάφορα camp, σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, καθώς και δυο χρονιές σαν ωρομίσθιος Καθηγητής Φυσικής Αγωγής σε δημοτικά σχολεία. 

Παράλληλα παρακολουθούσε διαρκώς σεμινάρια σχετικά με την καλαθοσφαίριση και όχι μόνο. Όλα αυτά μέχρι το 2015, όπου μαζί με τη σύζυγο του (Κεφαλονίτισσα), πήραν την απόφαση να μετακομίσουν στην Κεφαλονιά, κυρίως για καλύτερη ποιότητα ζωής.

Συναντηθήκαμε με τον Αποστόλη και κάναμε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη την οποία αξίζει να διαβάσετε παρακάτω.

Ας δούμε λοιπόν τι ανέφερε στο Sportsthea:

Κατ΄αρχήν θα μας πεις μας λίγα λόγια για την μπασκετική σου πορεία πριν έρθεις στην Κεφαλονιά;

Σαν παιδί είχα ένα σύντομο πέρασμα από το τένις και την κολύμβηση. Μετά ήρθε το έπος της Εθνικής το 1987 και από τότε θυμάμαι τον εαυτό μου με μια μπάλα μπάσκετ. Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στην Καβάλα και στην τοπική ομάδα, όπου έφτασα αργότερα σαν έφηβος στην δεύτερη θέση στην ένωση μας (ΕΚΑΣΑΜΑΘ) και είχα μικρές συμμετοχές στην ανδρική ομάδα (Β΄Εθνική). Μετά τις πανελλήνιες εξετάσεις και  παράλληλα με την φοίτηση μου στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών, έπαιξα σε διάφορες ομάδες του αθηναϊκού τοπικού μπάσκετ από τη Δ΄έως την Α΄ΕΣΚΑ. 

Αρχικά με την Ολυμπιάδα Πετρούπολης, όπου καταφέραμε να ανεβάσουμε την ομάδα από την Δ΄στη Β΄ΕΣΚΑ, στη συνέχεια με τους Αχαρνής από Β΄στην Α΄ΕΣΚΑ. Μέχρι και την μετακόμιση μου από την Αθήνα έπαιζα στον Θεμιστοκλή Αιγάλεω.

Σαν προπονητής ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα το 2000, όταν ήμουν στο τρίτο έτος της σχολής μου. Στη συνέχεια και μετά την αποφοίτηση μου εργάστηκα σε αρκετούς συλλόγους και σε διάφορα επίπεδα, αλλά κυρίως με μικρά παιδιά.  Σε ακαδημίες, παιδικά και εφηβικά τμήματα εργάστηκα κατά χρονολογική σειρά στην Άμιλλα Περιστερίου, στην Ολυμπιάδα Πετρούπολης, στη Φ.Ε.Α., στον Πρωτέα Βούλας, στον Ιάσωνα Κολωνού και τα τελευταία χρόνια στον Άρη Πετρούπολης. Σε επίπεδο αντρικών ομάδων, εργάστηκα πρώτη φορά το 2008 στο Θεμιστοκλή Αιγάλεω, όπου σε διάστημα δυο ετών πετύχαμε την άνοδο από Γ΄στη Β΄ΕΣΚΑ. Τη σεζόν 2014 – 2015 ήμουν βοηθός προπονητή στον Άρη Πετρούπολης, όπου και κερδίσαμε την άνοδο στη Γ΄Εθνική.

Πως προέκυψε η συνεργασία σου με τον Κεφαλληνιακό; 

Η σύζυγος μου είναι Κεφαλλονίτισσα και τα τελευταία χρόνια ψάχναμε μια αφορμή για να φύγουμε από την Αθήνα. Η αφορμή αυτή δόθηκε και μέσα σε όλη τη διαδικασία της μετακόμισης,  ήρθα σε επαφή αρχικά με τον κο Τζωρτζάτο Κωνσταντίνο  και εν συνεχεία με τον   κο Χάρη Κουνάδη, μέλη της διοικήσεως του συλλόγου. Μετά από μια κουβέντα μαζί τους, κατάλαβα ότι ζητούσαν ένα προπονητή με τα δικά μου χαρακτηριστικά. 

Μόλις εγκαταστάθηκα στο νησί, ήρθα σε επαφή με τον head coach της ομάδας, τον Γιώργο Αντωνάτο, του παρουσίασα δείγματα της δουλειάς μου και μετά από μια συνάντηση με το Δ.Σ. της ομάδας, συμφωνήσαμε καταρχάς σε ένα πενταετές πλάνο ανάπτυξης της ομάδας σε όλα τα επίπεδα.

Σαν παίκτης της πρωταθλήτριας Γ2 Ε.Σ.Κ.Α.Η. θα μας πεις δυο λόγια για αυτό το πρωτάθλημα;

Όσον αφορά το πρωτάθλημα, ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ήμασταν στη τελευταία κατηγορία της Ε.Σ.Κ.Α.Η., η ομάδα ήταν ένα κράμα μικρών άπειρων παιδιών και μεγαλύτερων παικτών μικρότερης ή μεγαλύτερης εμπειρίας. Προσπαθήσαμε να δουλέψουμε σε ένα επίπεδο, όπου θα είχαμε καλή φυσική κατάσταση, θα ‘’ξεκλειδώναμε’’  τις δυνατότητες του κάθε παίκτη και θα φτιάχναμε όσο αυτό ήταν δυνατό, ένα ομοιογενές σύνολο, που θα χτυπούσε όλα τα παιχνίδια. Η άνοδος δεν ήταν αυτοσκοπός. Αλλά παιχνίδι με παιχνίδι,  βλέπαμε ότι η ομάδα βελτιωνόταν, έπαιρνε νίκες και ήταν πρώτη στη βαθμολογία. Κατορθώσαμε παρά τις δυσκολίες (τραυματισμοί, δύσκολο πρόγραμμα με συνεχή ταξίδια, απουσίες λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων) να έχουμε σταθερή απόδοση με λίγα σκαμπανεβάσματα και να παραμείνουμε πρώτοι μέχρι το τέλος και εκτός από  την άνοδο να κατακτήσουμε και το πρωτάθλημα. Το επίπεδο των ομάδων κυμάνθηκε σε τρείς ταχύτητες. Τις ομάδες μικρής δυναμικότητας με μικρή εμπειρία και προβλήματα σε συντονισμό και φυσική κατάσταση, τις ομάδες μέτριας δυναμικής, που όμως έκαναν ζημιές αν τις υποτιμούσες και τις ομάδες που είχαν στόχο στο παιχνίδι τους και ήταν και πιο προπονημένες (μέσα σε αυτούς και εμείς). 

Εμείς αντιμετωπίσαμε όλα τα παιχνίδια με τη σοβαρότητα που έπρεπε και τελικά τα καταφέραμε.

Πως είναι η συνεργασία σου με τον κόουτς Γιώργο Αντωνάτο, τόσο στην ανδρική ομάδα όσο και στις Ακαδημίες; 

Η συνεργασία με τον coach Αντωνάτο είναι ιδανική για εμένα. Ο Γιώργος είναι ένα ακομπλεξάριστο άτομο, έχει αυτογνωσία  και απίστευτη αφοσίωση και θέληση πάνω στο κομμάτι της ομάδας. Μου έδωσε την ελευθερία και το χώρο να κινηθώ, όπως ήθελα εγώ μέσα στα πλαίσια της ομάδας. Μοιραζόμαστε την ίδια φιλοσοφία πάνω στο άθλημα, καθώς και την ιδιαίτερη αγάπη για τα μικρά παιδιά. Στην ανδρική ομάδα υπάρχει άψογη συνεργασία, δέχεται οποιαδήποτε παρατήρηση ή συμβουλή και τις πιο πολλές φορές συναποφασίζουμε, παρόλο που αυτός έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο ως head coach. Στο κομμάτι των ακαδημιών, μου έχει εμπιστευθεί την οργάνωση και την τεχνική καθοδήγηση των τμημάτων και μαζί εκπονούμε το πλάνο που έχουμε θέσει εξαρχής, και έχει ως στόχο την προετοιμασία των παιδιών,  για να αγωνιστούν κάποια στιγμή μεγαλώνοντας, στην ανδρική ομάδα. Μπορώ να πω ότι από τις πρώτες προπονήσεις που κάναμε μαζί, φαινόταν ότι η συνεργασία μας θα ήταν επιτυχημένη. 

Ποιες είναι οι βλέψεις για την ομάδα του Κεφαλληνιακού που φέτος τη βρίσκει σε μια νέα κατηγορία;

Ο τρόπος σκέψης μας δεν αλλάζει. Ενισχυθήκαμε  με παίκτες που έχουν ικανοποιητικές μπασκετικές εικόνες και εμπειρίες, κρατήσαμε αναλλοίωτο τον βασικό κορμό της ομάδας και οι νεαροί παίκτες τις θα πάρουν ακόμα περισσότερες ευκαιρίες. Καταρχάς θέλουμε να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας στην κατηγορία και να παίξουμε το μπάσκετ που μπορούμε, δείχνοντας σταθερότητα και συνέπεια στα πλάνα που έχουμε σχεδιάσει. Από εκεί και πέρα, τρώγοντας έρχεται η όρεξη…

 

Ας αφήσουμε την ανδρική ομάδα και ας περάσουμε στις Ακαδημίες τις οποίες προπονείς. Πες μας λίγα λόγια για αυτές και τη δουλειά που γίνεται εκεί.

Στις πρώτες συζητήσεις που είχα με τη διοίκηση του συλλόγου, μου εμπιστεύθηκαν ότι το όραμα τους είναι, να φτάσουν τα παιδιά από τα σπλάχνα της ομάδας να αποτελούν το βασικό κορμό του ανδρικού τμήματος. Έτσι καταρτίσαμε για αρχή ένα πλάνο, το οποίο «τρέχουμε»  ο coach Αντωνάτος και εγώ, σε συνεργασία με τη διοίκηση, και περιλαμβάνει την οργάνωση των τμημάτων, την εντατική προπόνηση των παικτών στη βασική τεχνική του αθλήματος, την διαρκεί αξιολόγηση των παιδιών με σωματομετρικές και καλαθοσφαιρικές δοκιμασίες, και σταδιακά την δημιουργία αγωνιστικών τμημάτων, τα οποία θα συμμετέχουν στα αντίστοιχα ηλικιακά πρωταθλήματα της Ε.Σ.Κ.Α.Η. Ήδη από τη φετινή αγωνιστική χρονιά θα λάβουμε μέρος  στα επίσημα πρωταθλήματα  στις ηλικίες των εφήβων και μίνι. Η πεποίθηση μας είναι ότι πέραν της προπόνησης, ο παίκτης βελτιώνεται με τα παιχνίδια και αυτό θέλουμε να προσφέρουμε στα παιδιά. 

Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που θα ήθελαν να ασχοληθούν με το μπάσκετ;

Καταρχάς να είναι συνειδητοποιημένα  για το άθλημα που επέλεξαν, να δουλεύουν σκληρά στην προπόνηση, να μην επαναπαύονται στο όποιο ταλέντο έχουν, αλλά να το αξιοποιούν, να δείχνουν αφοσίωση, να έχουν ανοιχτό μυαλό και να ακούν τους προπονητές τους. Η ιστορία μας έχει δείξει ότι η σκληρή δουλειά υπερτερεί του όποιου ταλέντου, και όταν αυτά συνδυάζονται τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. 

Ως άνθρωπος που ήρθες εκτός νησιού, με εμπειρία σε μεγαλύτερα πρωταθλήματα, καλές παραστάσεις και οργάνωση, πως κρίνεις το επίπεδο του τοπικού μπάσκετ; 

Πάντα ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Το επίπεδο του τοπικού μπάσκετ είναι αρκετά καλό, αλλά κατά τη γνώμη μου οι ομάδες θα έπρεπε να εστιάσουν στην παραγωγή ντόπιων παικτών, στην ανάδειξη των ταλέντων, που όπως έχω διαπιστώσει δεν λείπουν από το Κεφαλλονίτικο μπάσκετ. 
Βέβαια τα νέα παιδιά θα πρέπει να είναι διατεθειμένα να δουλέψουν και οι σύλλογοι – προπονητές να τα εμπιστευθούν. Στην Αθήνα οι περισσότερες ομάδες, ελέω κρίσης, έχουν στραφεί στον παραγωγικό τομέα. 

Δεν βλέπω το λόγω λοιπόν να μην γίνει κάτι αντίστοιχο στο νησί, από τη στιγμή που η πραγματοποίηση μιας μεταγραφής εκτός Κεφαλονιάς, μπορεί να παρουσιάσει αρκετές φορές διάφορα προβλήματα και αμφίβολα αποτελέσματα (οικονομικά, παρουσία σε προπονήσεις, έλλειψη διάθεσης). Ακόμα προσωπικά θα ήθελα ένα καλύτερο επίπεδο συνεργασίας των τοπικών ομάδων μεταξύ τους, αλλά και με τους αρμόδιους φορείς, σε ότι αφορά την πραγματοποίηση φιλικών αγώνων ή ακόμα και ενός Παγκεφαλληνιακού τουρνουά με συμμετοχή διαφόρων ηλικιών, αντί κάθε ομάδα να διοργανώνει τα δικά της εσωτερικά τουρνουά. Έτσι θα αναπτύξουμε τον υγιή ανταγωνισμό και θα δώσουμε την ευκαιρία σε αθλητές και προπονητές να εξελίξουν ακόμα περισσότερο το άθλημα που αγαπάμε σε τοπικό επίπεδο.  

Οι υπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις κατά την άποψη σου καλύπτουν τις ανάγκες ενός Σωματείου που θέλει να διακριθεί;

Τα κλειστά γήπεδα σε Αργοστόλι και Ληξούρι είναι σε ικανοποιητική κατάσταση, παρά τα όποια προβλήματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, και σίγουρα καλύπτουν τις ανάγκες μιας ομάδας που έχει υψηλές βλέψεις. Σίγουρα στο Αργοστόλι όπου συνυπάρχουν δυο ομάδες, όλοι θα θέλαμε να είχαμε στη διάθεση μας περισσότερες ώρες για προπόνηση. Πρέπει, όπως προείπα, να υπάρχει θέληση για συνεργασία και να βρεθεί η χρυσή τομή, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει την κατασκευή ενός ακόμα γηπέδου, πράγμα δύσκολο με βάση την οικονομική κατάσταση που επικρατεί. 

Μια έτοιμη λύση με μικρό κόστος είναι η χρήση των διαχωριστικών κουρτινών, που είναι ήδη εγκατεστημένες στο κλειστό και που οι ομάδες μπορούν να χρησιμοποιούν στις προπονήσεις των ακαδημιών τους, «δημιουργώντας» τρία μικρότερα γήπεδα. 
Τα περισσότερα γήπεδα της Αθήνας λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο και με τα ανάλογα αποτελέσματα. Με  κατανόηση, καλή διάθεση και με τη βοήθεια του Δήμου πιστεύω ότι όλες οι ομάδες θα μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες τους, έτσι ώστε να δούμε περισσότερες διακρίσεις σε τοπικό επίπεδο.

Τέλος ο λόγος σε σένα για να κλείσουμε αυτή τη πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;

Θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τα μέλη της διοικήσεως του Κεφαλληνιακού, κ.κ. Κουταβά Αντώνη, Κουνάδη Χάρη, Τιμοθεάτο Δημήτρη, Ζαπάντη Μάκη και Τζωρτζάτο Κωνσταντίνο, για την ευκαιρία που μου έδωσαν, να συνεχίσω να ασχολούμαι και εδώ στην Κεφαλονιά,  με την προπονητική και με το άθλημα που αγαπώ. Να ευχαριστήσω τον coach Αντωνάτο για τη συνεργασία, την υπομονή και την ανοχή του. Τους συμπαίκτες μου στην ανδρική ομάδα για τη συνεργασία και την προσπάθεια τους, την υπέροχη αυτή πρώτη μου χρονιά στην ομάδα, που συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο στη Γ1 Ε.Σ.Κ.Α.Η. Επίσης όλους τους γονείς που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους, καθώς και αυτά τα ίδια για την προσπάθεια που καταβάλουν. 

Τέλος να ευχαριστήσω και εσάς, που μου δώσατε την ευκαιρία να συστηθώ στο φίλαθλο κόσμο της Κεφαλονιάς και να ευχηθώ σε όλους και όλες καλή αθλητική και αγωνιστική χρονιά με υγεία.

Και εμείς ευχαριστούμε για τον χρόνο που διέθεσες προκειμένου να βγει αυτή η συνέντευξη. Σου ευχόμαστε υγεία και κάθε επιτυχία στο έργο σου.