30 Ιουλίου αριβάρουμε Ληξούρι, για τον Λασκαράτειο δρόμο μας

Κείμενα: Ευαγγελία Σαμόλη-Κατερίνα Φωκά και ο εμπνευστής της διαδρομής : Γεράσιμος Μωραίτης

Τούτη την φορά ο σιορ Λασκαράτος  φουριόζος μας αντάρεψε για αλλαγή. Καλά λέει τα γιομιστά που τους σερβίρουμε κάθε χρόνο τέτοια περίπου περίοδο αλλά αποθύμησε και λίγο ψαχνό, μια κρεατόπιτα βρε αδελφέ από κιες που του σιαχνε η νόνα του, με το τραι το αλανιάρικο στην γιόμισή τους.

Είπαμε να μην τον ξεσυνεριστούμε αφορεσμένο άνθρωπο αλλά τον έτρωε και μας ετσίγλαε, μας μουρμούραε, μας ξεπροβόδαγε νύχτα μέρα με τσι «καντάδες» εκιές τσι κεφαλλονίτικες, τσι βλασφημες, ξέρετε, που λένε  και για τον Αη Γεράσιμο βοήθειά του.

 Έλεγε πως εκιός έχει σπίτι αβανταδόρικο στην παραλία  και πως παριστάνουμε τους αθλητές αλλά δεν κουτάμε να περάσουμε από δεκει κι ας είναι θαυμάσιο..… πλάι στην θάλασσα, δεν περνάμε λέει εξεπίτηδες λόγω της αφεντιάς του,  επειδή  τονε  σκιαζόμαστε  μη μας κάμει ραπόρτο και μας ξεφωνίσει, σε καμιά από τις κεφαλλονίτικες ιστορίες του.

Εφώναζε πως εκείνος ήβρε τα θάρρητα να δείξει τα πίσω  του στους ψευτοκόντηδες τση πρωτευούσης του Αργοστολίου και εμείς δειλιάζουμε να περάσουμε ακόμη και απόξω από το σπίτι του λες κι είναι άβατη η ρούγα του…

Μας  τρατάρουν έλεγε κρεατόπιτα και εμείς εκεί, πιστοί  στα γιομιστά της κυράς κάθε χρόνο ,  στο γνώριμο βελέσι μας, το ίδιο σκουτί,  πλύνε βάλε το ίδιο. 7600 μέτρα κει χάμω στο γήπεδο, ντάλα ζέστη, με ανηφοροκατήφορο και ένα τρισάγιο πάντα πριν τον αγώνα, καθώς πάντα σωριάζεται κάποιος στο αντάμωμα των οπισθίων του … Βλέπει το άγαλμά του και ριπίζεται κάτω.

Αυτά και άλλα έλεγε και πως δε νογάμε, πως  έχουμε πάθει συμφόρεση στο μυαλό από την απραξία, ξέρετε εκείνη που είναι  για να κάμεις παιδιά μα τελικά εκατανήσαμε να την κάνουμε ακριβώς και μόνο για τα παιδιά μια δυο φορές εφόρου ζωής…….

Δεν τον εμπόραε ο στόμας του με τίποτα που να τονε εμάσεις, μαζώχνεται ορέ άλλωστε ο Λασκαράτος;

Είδαμε και αποείδαμε και είπαμε να μην μας κογιονάρει άλλο. Μας είχε ήδη κάμει ρεντίκολο με τσι πομπές και την κούρλαμάδα του. Είπαμε να προκάμουμε την συμφορά πριν στείλει ο θεός κανένα σεισμό να βάλει φρένο στην ακατάσχετη πάρλα του.  

Είχε «έβγει  κι έμπει ο εξαποδώ» τόσες φορές  και «αναπαραθεί» λεκτικά ο πολιούχος της νήσου μας, κάθε  που μας απάντενε και δεν συμφωνούσαμε με την ορμήνεια του… τόσο που δεν επήενε άλλο, πραγματικά δεν επήενε άλλο.

Έπρεπε να αλλάξει η διαδρομή του αγώνα και να περνάει έξω από το σπίτι του, τέρμα.

Το λοιπόν φέτος 6900 μέτρα ο Λασκαράτειος δρόμος , μπροστά από το τιμημένο σπίτι του ομωνύμου εξέχοντα συντοπίτη μας. Διότι πέραν  και πανό από όλα ήταν ευφυής, ήταν δίκαιος, είχε χιούμορ, τα έσουρνε χύμα και τσουβαλάτα κατά πως ήπρεπε και γενικά ήταν και είναι κάτι από εμάς , κάτι από τον τόπο μας, ο τόπος μας, η λόξα μας, το πνεύμα μας, όλα εκια που είμαστε.

Ένας Λασκαράτος είμαστε όλοι σε τούτο το κουρλονήσι, κι όποιος παριστάνει τον «κανονικό», πάρτε ένα σίκλο με νερό και αμολάρετέ τον πάνω του να έρθει στα ίσα του. Όλοι είμαστε κουρλοί, γνωστικοί και μη, κουρλοί σας λέω με όλα τα διαπιστευτήρια.

Σας προσκαλούμε λοιπόν φέτος στο σπίτι μας, εκεί στου Λασκαράτου, στην νέα διαδρομή του αγώνα μας. Ντυθείτε και ποδεθείτε κατάλληλα γιατί ο δρόμος έχει χωματάκι, χαλικάκι, χορταράκι και θέλει να έχετε τα μέντε σας να μην μπουκουνιαστείτε.

Η στράτα είναι ευθεία από το  άγαλμα του σιορ Λασκαράτο, προς το λιβάδι, με στροφή δεξιά προς την θάλασσα και εν συνεχεία ξανά δεξιό από την ακρογιαλιά εκεί όπου αγνάντευε και εμπνεόταν ο βουρλισμένος και πίσω στο άγαλμά του.

Κατά τα λοιπά όλα τα άλλα παραμένουν ίδια με τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί κάνουμε μεν αλλαγή αλλά κρατάμε και τα μπόσικα, φυλάμε και τα έρμα, άμα δεν μας αρέσει το καινούργιο, να μείνει η καβάτζα, κάτι να μας δίνει ασφάλεια, μην πάμε τελείως στα βαθιά.

Κεφαλλονίτες είμαστε όχι κορόιδα.