Συνέντευξη στο epo.gr
παραχώρησε ο τερματοφύλακας της Εθνικής Κ-20 Στέφανος Καπίνο, μιλώντας για την πορεία
της ελληνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο και τον αγώνα της προσεχούς Τρίτης
με αντίπαλο το Ουζμπεκιστάν.
Είσαι ευχαριστημένος από
την έως τώρα παρουσία της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο;
Είμαι σε γενικές γραμμές ικανοποιημένος για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η πρόκριση και η πρωτιά που πήραμε αήττητοι σε έναν δύσκολο όμιλο. Καταφέραμε να πετύχουμε τον βασικό στόχο, που ήταν η πρόκριση στα νοκ-άουτ ματς της διοργάνωσης. Ο δεύτερος λόγος είναι η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο. Θεωρώ ότι και στα τρία παιχνίδια, ίσως λιγότερο σε αυτό με το Μάλι, παρουσιάσαμε μια πολύ καλή ομάδα, πειθαρχημένη, σοβαρή, με κατοχή μπάλας και όμορφους συνδυασμούς. Αποδείξαμε σε όλους ότι η Ελλάδα ανήκει στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Το ταξίδι συνεχίζεται. Επόμενο ματς είναι κόντρα στο Ουζμπεκιστάν. Τι μπορούμε να περιμένουμε και ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν μάθατε τον αντίπαλο για τους «16»;
Κακά τα ψέματα, όταν μαθαίνεις ότι θ΄ αντιμετωπίσεις το Ουζμπεκιστάν και όχι ένα θεωρητικά ανώτερο όνομα, η αντίδρασή σου είναι ανάλογη. Όμως, εδώ είναι το λεπτό σημείο. Δεν είναι στο DNA της ομάδας να παίρνουμε αψήφιστα τους αντιπάλους μας, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Έχουμε φτάσει έως εδώ και έχουμε καταγράψει μια σειρά από επιτυχίες τα τελευταία χρόνια γιατί με όποιον και αν παίζουμε σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα και προσπαθούμε να λειτουργούμε στο γήπεδο με τον ίδιο τρόπο. Εδώ δεν θα ακούσεις μόνο από το άκουσμα του αντιπάλου «έλα μωρέ, περάσαμε»! Και ο αντίπαλος παίζει μπάλα και αυτός θέλει να νικήσει και να διακριθεί. Συμμετέχουμε σε ένα τεράστιο τουρνουά, έχουμε την ευκαιρία να προχωρήσουμε και δεν πρόκειται να φύγουμε από δω αν πρώτα δεν έχουμε «ματώσει» τη φανέλα. Η ομάδα παίζει πάντα για τη νίκη και αυτό το κάνει ανεξαρτήτως αντιπάλου.
Ποια εικόνα έχεις σχηματίσει από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Τουρκίας, από την ατμόσφαιρα, αλλά και από τις ομάδες; Έχει ξεχωρίσει κάποια κατά τη γνώμη σου;
Πιστεύω ότι όσο προχωράει η διοργάνωση, τα γήπεδα θα γεμίζουν και οι αγώνες θα είναι περισσότερο συναρπαστικοί, γιατί, πλέον, βρισκόμαστε στις νοκ-άουτ φάσεις. Οι ομάδες που ξεχωρίζουν είναι αυτές που περιμέναμε κατά το μεγαλύτερο ποσοστό. Η Ισπανία, η Γαλλία, η Κολομβία, η Πορτογαλία, αλλά και το Ιράκ, με τη Νιγηρία. Περίμενα περισσότερα να δω από το Μεξικό και ήταν έκπληξη ο αποκλεισμός της Αγγλίας. Να μην ξεχνάμε και τη χώρα μας, η οποία τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της και έχει ακούσει από παντού τα καλύτερα λόγια.
Το πιο τρελό σου όνειρο;
Δεν είναι τρελό. Πάντα όταν συμμετέχεις σε μια διοργάνωση σκέφτεσαι με την άκρη του μυαλού σου και τον τελικό. Στην πραγματικότητα, όμως, για να τα καταφέρεις πρέπει να περάσεις από κάποια στάδια. Τώρα υπάρχει το Ουζμπεκιστάν. Εκεί βρίσκεται το μυαλό μας 100%.
Είμαι σε γενικές γραμμές ικανοποιημένος για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η πρόκριση και η πρωτιά που πήραμε αήττητοι σε έναν δύσκολο όμιλο. Καταφέραμε να πετύχουμε τον βασικό στόχο, που ήταν η πρόκριση στα νοκ-άουτ ματς της διοργάνωσης. Ο δεύτερος λόγος είναι η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο. Θεωρώ ότι και στα τρία παιχνίδια, ίσως λιγότερο σε αυτό με το Μάλι, παρουσιάσαμε μια πολύ καλή ομάδα, πειθαρχημένη, σοβαρή, με κατοχή μπάλας και όμορφους συνδυασμούς. Αποδείξαμε σε όλους ότι η Ελλάδα ανήκει στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Το ταξίδι συνεχίζεται. Επόμενο ματς είναι κόντρα στο Ουζμπεκιστάν. Τι μπορούμε να περιμένουμε και ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν μάθατε τον αντίπαλο για τους «16»;
Κακά τα ψέματα, όταν μαθαίνεις ότι θ΄ αντιμετωπίσεις το Ουζμπεκιστάν και όχι ένα θεωρητικά ανώτερο όνομα, η αντίδρασή σου είναι ανάλογη. Όμως, εδώ είναι το λεπτό σημείο. Δεν είναι στο DNA της ομάδας να παίρνουμε αψήφιστα τους αντιπάλους μας, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Έχουμε φτάσει έως εδώ και έχουμε καταγράψει μια σειρά από επιτυχίες τα τελευταία χρόνια γιατί με όποιον και αν παίζουμε σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα και προσπαθούμε να λειτουργούμε στο γήπεδο με τον ίδιο τρόπο. Εδώ δεν θα ακούσεις μόνο από το άκουσμα του αντιπάλου «έλα μωρέ, περάσαμε»! Και ο αντίπαλος παίζει μπάλα και αυτός θέλει να νικήσει και να διακριθεί. Συμμετέχουμε σε ένα τεράστιο τουρνουά, έχουμε την ευκαιρία να προχωρήσουμε και δεν πρόκειται να φύγουμε από δω αν πρώτα δεν έχουμε «ματώσει» τη φανέλα. Η ομάδα παίζει πάντα για τη νίκη και αυτό το κάνει ανεξαρτήτως αντιπάλου.
Ποια εικόνα έχεις σχηματίσει από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Τουρκίας, από την ατμόσφαιρα, αλλά και από τις ομάδες; Έχει ξεχωρίσει κάποια κατά τη γνώμη σου;
Πιστεύω ότι όσο προχωράει η διοργάνωση, τα γήπεδα θα γεμίζουν και οι αγώνες θα είναι περισσότερο συναρπαστικοί, γιατί, πλέον, βρισκόμαστε στις νοκ-άουτ φάσεις. Οι ομάδες που ξεχωρίζουν είναι αυτές που περιμέναμε κατά το μεγαλύτερο ποσοστό. Η Ισπανία, η Γαλλία, η Κολομβία, η Πορτογαλία, αλλά και το Ιράκ, με τη Νιγηρία. Περίμενα περισσότερα να δω από το Μεξικό και ήταν έκπληξη ο αποκλεισμός της Αγγλίας. Να μην ξεχνάμε και τη χώρα μας, η οποία τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της και έχει ακούσει από παντού τα καλύτερα λόγια.
Το πιο τρελό σου όνειρο;
Δεν είναι τρελό. Πάντα όταν συμμετέχεις σε μια διοργάνωση σκέφτεσαι με την άκρη του μυαλού σου και τον τελικό. Στην πραγματικότητα, όμως, για να τα καταφέρεις πρέπει να περάσεις από κάποια στάδια. Τώρα υπάρχει το Ουζμπεκιστάν. Εκεί βρίσκεται το μυαλό μας 100%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου