Τελικά, από ποιο πλανήτη ήρθε αυτός ο άνθρωπος;

Γράφει:O Arian Muraj

Ιδού η ερώτηση!
Διότι, ο Μανουέλ Φραντσίσκο ντος Σάντος μόνο ένα πράγμα ήξερε να κάνει στη ζωή. Να παίζει ποδόσφαιρο! Και το ποδόσφαιρο πού έπαιζε αυτός, δεν είχε σχέση με το ποδόσφαιρο αυτού του πλανήτη όπως σωστά ένας τίτλος εφημερίδας περιέγραψε τα πάντα την επόμενη του ημιτελικού Βραζιλία-Αγγλία του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Χιλής 1962!
Διότι, ο Mane Garrincha ουσιαστικά, ήταν ανίκανος για οτιδήποτε άλλο σε όλη τη ζωή του όπως αποδείχτηκε αργότερα! 

Αυτοκαταστροφικός έως και σε αυτοκτονία!

Ήρθε στη ζωή... λες και η ίδια η ζωή τον ξέρασε!
Φερμένος στη ζωή από έναν πατέρα μόνιμα μεθυσμένο και φτωχή μάνα, χωρίς φροντίδα από την πολιομυελίτιδα, η σπονδυλική του στήλη, είχε σχήμα "S", τα πόδια του ήταν στραβά. Το δεξί με μια κλήση προς τα έξω και το αριστερό κυρτό προς τα μέσα και έξι πόντους κοντύτερο του δεξιού με αποτέλεσμα από παιδί να υστερεί σε ύψος από τα άλλα παιδιά! Η αδερφή του, του κόλλησε το παρατσούκλι Garrincha! Ένα πολύ μικρό πουλί στη Βόρεια Βραζιλία!

Στην Βραζιλία, οι άνθρωποι παίρνουν τα επώνυμα των γονιών τους. Ο μικρός Manuel (Mane αργότερα για τον κόσμο) παίρνει από την μάνα του το Dos Santos και από τον πατέρα του το Francisco. Αποδείχτηκε ότι δεν πήρε απλά το επώνυμο αλλά κουβάλησε μέσα του για πάντα τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε σαν αλκοολικός! Μάλιστα ξεπερνώντας τον!
Δεν ήταν άγνωστος στους κυνηγούς ταλέντων του ποδοσφαίρου στην Βραζιλία αλλά και ο ίδιος δεν νοιαζότανε για το επαγγελματικό! Δεν είχε κόμπλεξ και πάντα θα είχε ένα είδος αδιαφορίας που σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό!

Έτσι, μπαίνει στην πρώτη προπόνηση με την Μποταφόγο στην ηλικία των 20 ετών και από τις πρώτες επαφές με την μπάλα, την περνάει μερικές φορές κάτω από τα πόδια του Νίλτον Σάντος, ζαλίζοντας τον έως τότε 16 φορές διεθνή με την Σελεσάο! Ο τελευταίος, τρέχει αμέσως στον ομοσπονδιακό Vicente Feola για να πάρει τον άγνωστο Garrincha στην εθνική!

Αμέσως ο νεαρός γίνεται είδωλο στους οπαδούς της Μποταφόγκο.

Σε ένα τουρνουά πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο, η Βραζιλία παίζει στην Φλωρεντία ένα φιλικό ματς. Το σκορ είναι στα 3-0. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Garrincha ντριπλάρει τους, Robotti, Μagnini  και Cervato πριν κοροϊδέψει και τον τερματοφύλακα Σάρτι. Είχε πλέον ανοικτό στόχο μπροστά του αλλά δεν μπορούσε να σκοράρει τόσο νωρίς και σε κενή εστία!! Έτσι, επέλεξε να περιμένει να φτάσει ο Robotti. Με μια προσποίηση των ώμων, τον αδειάζει και ο τελευταίος καταλήγει στην εστία και ο Γκαρίντσα, απλά, σπρώχνει την μπάλα στα δίκτυα και... μετά την σηκώνει με το πόδι στα χέρια, και με κατεβασμένο κεφάλι τρέχει προς το κέντρο μαζί με την μπάλα και την τοποθετεί στο σημείο και περιμένει τους Βιόλα να ξεκινήσουν το παιχνίδι!!!
40.000 άνθρωποι στην αρχή με το στόμα ανοιχτό και μετά στη Stand Ovation, κατάλαβαν ότι μόλις έζησαν μια στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας που δεν θα ξαναζούσαν ποτέ πια! Ο Γκαρίντσα, μόλις απέδειξε ότι νοιαζόταν μόνο για να χαρεί μπάλα, σαν ένα μικρό παιδί!
Ο άνθρωπος που λεγότανε Manuel Francisco dos Santos, πρώτα είχε γίνει ο Mane Garrintcha και έπειτα Garrintcha, μετά ο "Anjos de Pernas Tortas" (Ο Άγγελος με τα λυγισμένα πόδια) και τώρα και για πάντα "Alegria do Povo" (Η χαρά του Λαού)!

Όταν εμφανίστηκε για την πρώτη προπόνηση με την Μποταφόγκο, στην ηλικία τον 20, ο Γκαρίντσα, ήταν ήδη πατέρας!

Αναγνωρίζονται επίσημα 14 παιδιά δικά του και γενικά, ο άνθρωπος ήταν... "Womanizer" όπως λέει και το τραγούδι της Britney Spears!

Χώρισε από την πρώτη γυναίκα του, αφήνοντας την με οχτώ κόρες για να παντρευτεί μια διάσημη τραγουδίστρια Σάμπας η οποία τον άφησε αφού την χτύπησε κατά τη διάρκεια μίας λογομαχίας! 

Στο Παγκόσμιο του 1958 στην Σουηδία, πιο πολύ τον πήρανε για αναπληρωματικό! Αυτό, όχι επειδή αμφισβητούνταν το ταλέντο του απλά, λόγο έλλειψης υπευθυνότητας.

Ωστόσο, στο τρίτο ματς εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης η Βραζιλία φοβόταν. Οι Σοβιετικοί, ένα χρόνο πριν, είχαν ρίξει το Σπούτνικ στο Διάστημα και πέρα που ήταν ένα από τα φαβορί, είχαν πάντα και το φόβο του άγνωστου στοιχείου λόγο τού Ψυχρού Πόλεμου.

Ο Βισέντε Φεόλα αποφασίζει να ξεκινήσει με κατευθείαν χτύπημα με όλες τις δυνάμεις από το ξεκίνημα του ματς! Ο κρυφός άσος στο μανίκι,.. ποιος άλλος; Ο Γκαρίντσα!
Ο ίδιος ο Γκαρίντσα πριν το ματς ρωτούσε τους συμπαίχτες του - Παίζουνε καλά αυτοί;!!!

Άλλωστε... τα ψυχομετρικά τεστ, είχαν δείξει έναν άνθρωπο με IQ κατώτερου του ενός παιδιού που έχει τελειώσει το δημοτικό! 

Στα πρώτα 180 δευτερόλεπτα, νικάει τέσσερις φορές τον Kusnnetsov, ενδιάμεσα, αφήνει ξαπλωμένο με την πλάτη κάτω τον Voinov.

50.000 θεατές έχουνε ξεσπάσει στα γέλια, ο Yashin δέχεται καταιγισμό των σουτ του Πελέ, η άμυνα του μπάζει από την μεριά που επιτίθεται ο Γκαρίντσα και οι πάσες του είναι κίνδυνος θάνατος...

Τελικά, ήταν τόσο εντυπωσιακό αυτό το διάστημα ως που ο Yashin, ιδρωμένος, μετά το γκολ του  Vava, μην καταλαμβάνοντας τίποτα, συγχαίρει τον Pele!
Κατά την γνώμη πολλών ειδικών ακόμα και σήμερα, παραμένουν τα ωραιότερα τρία λεπτά του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου! 

Ο Γκαρίντσα πριν το Μουντιάλ, είχε υποβληθεί σε αφαίρεση αμυγδαλίτιδας. Είχε χάσει πολύ αίμα και πολλά κιλά! Όταν ο Πελέ τον ρωτάει αν είναι εντάξει, ο Γκαρίντσα, με χαρά μικρού παιδιού απαντάει – Μια χαρά! Λόγο επέμβασης, εκπλήρωσα ένα παιδικό όνειρο. Έχω φάει πάρα πολλά παγωτά! Μετά το 2-0 με την Σοβιετική Ένωση, η Βραζιλία νικάει και την διοργανώτρια Σουηδία στον τελικό με 5-2.

Πριν το ματς ο Γκαρίντσα ρώτα και πάλι τους συμπαίχτες του - Ποια ομάδα είναι αυτή;!!!

Μετά την λήξη, πάνω από 50.000 Σουηδοί στην Γότεμποργ, πανηγυρίζουνε για την Βραζιλία σαν για την ομάδα τους!

Μες στην χαρά και τα δάκρυα χαράς των Βραζιλιάνων, ξεχωρίζει ο ανέκφραστος Γκαρίντσα...- Τι;!! Αυτό ήταν; Δεν έχει άλλο γύρο το πρωτάθλημα - ρωτάει!!!

Ένα χρόνο αργότερα, έχει πάρει κιλά (και από το πολύ ποτό). Χάνει την θέση του από την Σελεσάο.

Σ’ ένα τουρνουά στην Σουηδία το Μάη με την Μποταφόγο, αφήνει έγκυος μια νεαρή Σουηδέζα! Καθώς επιστρέφει σπίτι, οδηγώντας, πατάει το πατέρα του, περνώντας με το αυτοκίνητο πάνω του και προχωράει χωρίς να σταματήσει! Το εξαγριωμένο πλήθος τον σταματάει λίγο πιο πέρα και... σαστισμένο, αντικρίζει τον Γκαρίντσα παντελώς μεθυσμένο, χωρίς την παραμικρή αίσθηση πραγματικότητας και το τι συνέβη! Τον Αύγουστο, η γυναίκα του Nair, φέρνει στο κόσμο την πέμπτη κόρη τους και ταυτόχρονα, η ερωμένη του Iraci, ανακοινώνει την πρώτη της εγκυμοσύνη!

Στης 10 Οκτωβρίου πεθαίνει ο πατέρας του, χρόνια εξαρτημένος από το αλκοόλ.

Το 1962, το παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής, είναι απλά παράσταση για ένα ρόλο για τον Γκαρίντσα!

Με τέσσερα γκολ ενάντια Χηλής και Αγγλίας ηγείται της Βραζιλίας. Ο Πελέ είναι τραυματισμένος και χάνει την συνέχεια του τουρνουά

Εναντίον της Ισπανίας, παρόλο που βρίσκεται πίσω στο σκορ 0-1, η Βραζιλία έχει ένα Γκαριντσα που δεν... «δένεται»! Ο Αμαρίλντο σαν αντικαταστάτης του Πελέ ισοφαρίζει σε 1-1 λίγο αργότερα. Πέντε λεπτά πριν τη λήξη, ο Γκαρίντσα, ντριπλάρει έναν αμυντικό. Σταματάει. Μετά ξαναντριμπλάρει τον ίδιο αμυντικό και έναν άλλο και δίνει την τέλεια σέντρα στον Αμαρίλντο για το 2-1.

Στα ημιτελικά με την Αγγλία, σκοράρει με κεφαλιά από κόρνερ. Μετά το 1-1, στο δεύτερο ημίχρονο, ο Vava σκοράρει μετά από ριμπάουντ του σουτ του Γκαρίντσα και μερικά λεπτά αργότερα, ο Γκαρίντσα, έξω από την περιοχή, στέλνει τηλεκατευθυνόμενη την μπάλα στο άνω “Γ” της εγγλέζικης εστίας στα δίχτυα. Πλέον, αυτό το σουτ, αναγνωρίζεται ως το "Banana Shot" και εννοούμε τις τέλειες εκτελέσεις φάουλ και όχι μόνο.

Την άλλη ημέρα, η εφημερίδα "El Mercurio" έχει το τίτλο "Από ποιό πλανήτη είναι αυτός ο άνθρωπος;!"

Στο τελικό, η Βραζιλία νικάει με 3-1 την τότε Τσεχοσλοβακία με απίθανες στιγμές του Γκαρίντσα στη διάρκεια του ματς τον φόβο των αμυντικών να τον μαρκάρουν!

Δικαιωματικά, παίρνει το τίτλο του καλύτερου παίχτη της διοργάνωσης!

Στο παγκόσμιο της Αγγλίας 1966, ο Γκαρίντσα, παίζει και σκοράρει εναντίον Βουλγαρίας και στην ήττα εναντίον της Ουγγαρίας με 1-3. Λόγω προβλημάτων δεν έδωσε άλλο ματς. Το ματς με την Ουγγαρία στο οποίο δεν έπαιζε ούτε ο Πελέ, έμελλε να είναι το τελευταίο του ματς με την Σελεσάο!

Ήταν και το πρώτο που έχασε με την Εθνική στην καριέρα του! Όσο βρέθηκε μαζί με τον Πελέ στο γήπεδο, δεν έχασε ποτέ!

Η καριέρα του, τελείωσε το 1973 με τον αποχαιρετιστήριο διεθνές αγώνα προς τιμήν του στο Maracana  μπροστά σε 131.000 θεατές. Στην ουσία, η Μικτή Κόσμου αποτελούνταν από του διεθνείς της Αργεντινής και Ουρουγουάης. Για την Βραζιλία βρισκόταν στο γήπεδο και ο Πελέ και Κάρλος Αλμπέρτο.

Στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Γκαρίντσα βρέθηκε στην επίθεση με την μπάλα στα πόδια, ο διαιτητής, σταματάει το παιχνίδι και ο κόσμος σηκώνεται για το "Stand Ovation"!

Στην καριέρα του ο Garrincha κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1958 . Παρά τις πολλές προσεγγίσεις από τους ευρωπαϊκούς γίγαντες έμεινε πιστός στο Botafogo , κερδίζοντας το Campeonato Carioca τρεις φορές και σκοράροντας 249 γκολ σε 579 παιχνίδια για την ομάδα που σημαίνει Προσάναμμα. Ο Garrincha ήταν το εύφλεκτο στοιχείο αλά... ήταν σκέτη κόλαση έξω από το γήπεδο!!
Ο άνθρωπος αυτός αγάπησε το ποδόσφαιρο χωρίς σκοπιμότητες! Σαν ένα μικρό παιδί! Και ακριβώς επειδή είχε κατώτερη νοημοσύνη ενός παιδιού του δημοτικού αφέθηκε και στα ερωτικά παιχνίδια χωρίς υπευθυνότητα και σαν ένας σωστός απόγονος σκλάβων της περιοχής Pau Grande και σώμα και μυαλό κληρονομιά από ένα πατέρα εξαρτημένο χρόνια από το αλκοόλ, έγινε σκλάβος της Cacacha-εθνικό ρούμι στην Βραζιλία και ο τύραννος της ίδιας της ζωής του.

Σίγουρα, αυτά δεν μας νοιάζουν!

Ο Van Gogh δεν ήταν τυφλός; Και από αυτόν κρατάμε τα έργα τέχνης του! Ο Μoxart από μικρή ηλικία δεν έπαιζε μόνο για την αριστοκρατία; Nαι! Ο Γκαρίντσα έπαιξε και αλλού στα τέλη της καριέρας του αλλά είναι η σημαία της Μποταφόγκο.

Όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι στην Ευρώπη τον ζητήσαν, αλλά αυτός δεν πήγε ποτέ και στην Βραζιλία θεωρείτε ο δεύτερος μετά τον Πελέ και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ήταν καλύτερος!

Η Juventus τον ήθελε από το 1954, η Real Madrid το 1959. Παραλίγο να τα καταφέρουν οι τρείς του ιταλικού ποδοσφαίρου, Ίντερ, Μίλαν και Γιουβέντους μαζί και θα έπρεπε να παίξει από μια σεζόν με την κάθε μία! Κάτι που θα ήταν μοναδικό στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο!

Ο ίδιος ο Πελέ, λέει – O Garrincha ήταν ένας απίστευτος παίκτης, ένα από τους καλύτερους που υπήρξε ποτέ. Θα μπορούσε να κάνει πράγματα με τη μπάλα που κανένας άλλος παίκτης δεν θα μπορούσε! Δεν θα είχα δυο Παγκόσμια στο παλμαρέ μου εάν δεν θα ήταν ο Γκαρίντσα!

Garrincha ήταν το παρατσούκλι που του έδωσε η αδερφή του. Ο λαός τον ονόμαζε “Alegria do Povo” – Η Χαρά του Λάου! Την έννοια αυτού του παρατσουκλιού το εξηγεί ο Ουρουγουανός συγγραφέας Edoardo Galeano, θαυμαστής του Γκαρίντσα

Το γήπεδο, ήταν το τσίρκο, ο Γκαρίντσα ήταν το πρόσωπο του Show η μπάλα το ζώο, το διασκεδαστικό στοιχείο. Υπάκουγε στης διαταγές του, το ακολουθούσε από πίσω, χοροπήδαγε όταν τη διέταζε, καθόταν όταν απομάκρυνε το αφεντικό της και με το κάλεσμα του πήγαινε πάλι κοντά του! Και ο κόσμος διασκέδασε, γέλαγε με την ψυχή του!

Εάν αυτό είναι λογοτεχνικό παραλήρημα, υπάρχει μια ιστορική αλήθεια όσον αφορά την σχέση Γκαρίντσα-Πλήθος

Είναι αυτός που ενέπνευσε τον κόσμο το καθιερωμένο πλέον “Ole”. Σ’ ένα ματς εναντίον της River Plate γελοιοποιεί τον αμυντικό Vairo ντριμπλάροντας τον με τακουνάκι, να σταματάει και μετά να του περνάει την μπάλα πάνω-κάτω, να “ξεχνάει” την μπάλα και ο Vairo να τρέχει πίσω του... και κάθε φορά το πλήθος συνόδευε το θέαμα με “Ole”!

Ο Manuel Francisco dos Santos (Garrincha) όπως και στο ποδόσφαιρο ήταν μια αντίφαση στη ζωή, απρόβλεπτος.

Ο Ουαλός πρώην αμυντικός Mel Hopkins τον περιγράφει- Ήταν πολύ πιο επικίνδυνος από τον Πελέ που πίστευα στην αρχή.

Ήταν απρόβλεπτος. Έμοιαζε να πάει αριστερά και έκοβε δεξιά. Περίμενες να περνάει με την μπάλα αριστερά προς τα έξω αυτός έκοβε προς τα μέσα! Αλλού πήγαινε το πόδι του και αλλού έβλεπες το γοφό του!

Έτσι και στην ζωή! Ο Μανέ Γκαρίντσα έμεινε για πάντα, απρόβλεπτος, αντιφατικός!

Ο Γαλεάνο λέει – Τι ειρωνεία να σε απορρίπτουνε οι ξένοι, να σε παρατάνε οι δικοί σου και να σε λατρέψει το έθνος!

Αυτός ήταν ο Γκαρίντσα που πέθανε σε αλκοολικό κώμα σε ηλικία 49 ετών αδέκαρος, χρόνια εξαρτημένος από το αλκοόλ και εντελώς μόνος, παρατημένος από όλους!

Κάποια φορά και ο Θεός ο ίδιος φέρεται ύπουλα στης ίδιες θαυματουργές δημιουργίες του!

“Έχει ειπωθεί” – λέει ο Γαλεάνο – “ότι όταν πέθανε ο Μπετόβεν, το πέρασμα του από το έναν κόσμο στον άλλον, συνοδεύτηκε από έναν κρότο και μια πανίσχυρη λάμψη κεραυνού!

Στην περίπτωση του Γκαρίντσα δεν συνέβη! Τουλάχιστον, αυτό του τα χρώσταγε ο Θεός!”

Η σορός του Γκαρίντσα, τυλιγμένος με την σημαία της Μποταφόγκο, θα εκτεθεί για τρεις μέρες για τον ύστατο χαίρε στο στάδιο “Maracana”!

Εκατομμύρια άνθρωποι τον συνόδευσαν από το Μαρακανά έως το κοιμητήριο του Pau Grande!

Σήμερα, στο καινούργιο Μαρακανά, τα αποδυτήρια τον γηπεδούχων φέρουν το όνομα Πελέ. Τον φιλοξενούμενων φέρνουν το όνομα Γκαρίντσα.

Το στάδιο της Brasilia φέρνει το όνομα ”Estadio Mane Garrincha”

Το επιτάφιο του λέει “Εδώ αναπαύεται εν ειρήνη, ένας που ήταν η Χαρά του Λάου! Μανέ Γκαρίντσα”

Δίπλα στον τοίχο, άγνωστη έχουν γράψει “Obrigado, Garrincha, por voce ter vivido! (Ευχαριστούμε Γκαρίντσα πού υπήρξες στη ζωή”.