Partido del Siglo - Το παιχνίδι του αιώνα

Γράφει:O Arian Muraj

Αναρωτιέσαι κάποια φορά, τι το διαφορετικό υπάρχει σήμερα από ένα στάδιο σε μία αρένα της αρχαιότητας; π.χ. από το "Olimpico" της Ρώμης στο Colosseum;

Βλέποντας μια  αρχαία Ρωμαϊκή αρένα μονομάχων και ένα στάδιο ποδοσφαίρου, είναι εμφανής η ομοιότητα της τότε κερκίδας με την σημερινή, εκτός από το θάνατο πού πλανιόταν στον αέρα, πάνω από τους μονομάχους, καθόταν ο Καίσαρας, οι πλούσιοι, οι ελεύθεροι πολίτες, οι υπηρέτες, φτωχοί.......

 Άνθρωποι όλοι τους.  

Σήμερα, δύο χιλιάδες χρόνια και κάτι λίγο μετά, οι άνθρωποι κάθονται το ίδιο όπως τότε και σε σχεδόν ίδιες κερκίδες, αυτή τη φορά  πάνω σε μια αρένα διασκέδασης! 

Στην αρχαιότητα στην αρένα αυτή, έπαιρναν και άφηναν της ψυχές οι μονομάχοι! Σήμερα, το πιο αγαπημένο σπορ του πλανήτη, το ποδόσφαιρο, μαζεύει χιλιάδες άτομα εξίσου! Αυτό που δεν αλλάζει, εκτός από την σχεδόν ίδια μορφή αρένας, (διότι "Arena" τη λένε και σήμερα εντυπωσιάζοντας και δίνοντας άλλη αξία στο όνομα ενός σταδίου), είναι η μονομαχία!

Απλά χθες ήταν "Ο Θάνατος σου η Ζωή μου" με όλο το νόημα ενώ σήμερα, αναφέρεται λογοτεχνικά και όχι μόνο σε αγώνες  νοκ άουτ  όταν, όσο και να λυπηθεί κανείς, κάποια από της δύο ομάδες πρέπει να σταματήσει και η άλλη να συνεχίζει.

Αλλά ποια η διαφορά;

 Μονομάχοι τότε, μονομάχοι σήμερα!

Επειδή όμως, το στοίχημα στο ποδόσφαιρο, έχει μπει για τα καλά στης ζωές μας, αυτές οι μονομαχίες, όλο και λιγοστεύουν! Ειδικά σε επίπεδο συλλόγων!

Φυσικά ολοένα και μας λείπει το ωραίο ποδόσφαιρο και όλοι γυρίζουμε το κεφάλι πίσω κάνοντας ένα ωραίο ταξίδι στην νοσταλγία του ωραίου ποδοσφαίρου του παρελθόντος, σε διάφορα ματς που υμνήθηκε το ποδόσφαιρο, όπως αυτό μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και Ιταλίας  στις 17 Ιουνίου το 1970 στο παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικό, επίσημα πλέον ως το "Game of the Century" - Το Παιχνίδι του Αιώνα! Η επίσημη ονομασία, δόθηκε μετά από ψήφισμα από όλους τους ποδοσφαιρόφιλους και αθλητικούς δημοσιογράφους σε όλο το πλανήτη!
Λεγόταν κάποτε ότι εάν δεν έπαιζες στο παλιό "Wembley" τον τότε Ιερό Ναό του ποδοσφαίρου, δεν είχες πάρει το βάφτισμα στο ποδόσφαιρο! Κάτι που θυμίζει τους ναύτες όταν περνάνε το στενό του Γιβραλτάρ.

Σήμερα, μετά το χτίσιμο του καινούργιου σταδίου, άλλα στάδια διεκδικούν το τίτλο του Ιερό Ναού. 

 Έτσι, ως Ευρωπαίοι, τρωγόμαστε να δώσουμε το τίτλο αυτό βάση τον συμπαθειών, ανάμεσα τον "Santiago Bernabeu" ή "Kamp Now", μετά φτάνουμε στην ατελείωτη κόντρα Μέσι ή Ρονάλντο και κάπου εκεί χανόμαστε...

Για την αλήθεια όμως, μια αρένα σαν "Azteca" διότι είναι λίγο να το αποκαλείς γήπεδο ή στάδιο, η οποία έχει γνωρίζει δύο στέψεις βασιλιάδων, του Edson Arantesh di Nasimento - Πελέ και του Diego Armando Maradona, μετά από τελικούς με πέντε γκολ έκαστος, ο τόπος που παίχτηκε το Παιχνίδι του Αιώνα για το οποίο μιλάμε και το ιστορικό ματς Αγγλία-Αργεντινή με τα δύο απίθανα γκολ του Μαραντόνα... δεν μπορεί να μην είναι εκτός από σύγχρονη Αρένα και ο Ιερός Ναός το Ποδοσφαίρου! 

Η Ιταλία του 1970, δεν θεωρούνταν φαβορί για τον τελικό. Η μνήμες από το οδυνηρό αποκλεισμό από την Βόρεια Κορέα τέσσερα χρόνια πριν, ήταν ακόμα νωπές! Προπαντός, δεν θεωρούνταν το ίδιο επίπεδο με την Αγγλία, Γερμανία ή Βραζιλία. Ήταν όμως οι Πρωταθλητές Ευρώπης μετά από δύο ματς εναντίον της Γιουγκοσλαβίας δύο χρόνια πριν στην Ρώμη.

 Είχε στο ρόστερ πρωτοκλασάτους παίχτες όπως Τζιάνι Ριβέρα, Τζίτζι Ρίβα, Φακέτι, Μπονισένια και Ματζόλα ωστόσο... δεν την είχαν και πολύ σε εκτίμηση!

Η Γερμανία από την άλλη, παρόλο τον αποκλεισμό σοκ από τα τελικά του Euro 1968 στην Ρώμη, δεν έπαυε να ήταν δευτεραθλήτρια κόσμου. Μάλιστα είχε χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, και πέρα από μερικούς παίχτες από το Παγκόσμιο του 1966 τέσσερα χρόνια πριν, είχε τον ίδιο προπονητή, Χέλμουτ Σέν, είχε ένα Μπεκενμπάουερ ώριμο στα 25 του, την βεντέτα Ούβε Ζήλερ αρχηγό και επιπλέον, έναν καλύτερο τερματοφύλακα, τον καλύτερο έως τώρα στην ιστορία της,  τον Σεπ Μάγιερ και τον μπομπέρ της όλων τον εποχών, τον άνθρωπο γκολ/ματς, τον πάντα απρόβλεπτο Γκερντ Μίλερ. Ήταν τόσο απρόβλεπτος που του έμεινε για πάντα ένα δεύτερο παρατσούκλι, "Ο καλύτερος και ο χειρότερος της ομάδας", ο οποίος μάλιστα, είχε στα πρώτα τρία ματς επτά γκολ!

Η Γερμανία είχε στο ξεκίνημα της την χρήση γενιά της δεκαετίας 1970 του γερμανικού ποδοσφαίρου! Δύο χρόνια μετά το 1972 Πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Βέλγιο, το 1974 πρωταθλήτρια Κόσμου και το 1976, δευτεραθλήτρια Ευρώπης  στην τότε Γιουγκοσλαβία, τελικό ορόσημο για τους Γερμανούς διότι από τότε δεν έχουν ξαναχάσει στα πέναλτι! Δηλαδή η πρώτη ομάδα που αποπειράθηκε να κάνει αυτό που πρόσφατα έκανε η Ισπανία. Ένα τρέμπλ με δυο κερδισμένα Euro και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο!

Πλέον μεγάλη ομάδα το 1970, αυτή η τέλεια καλοκουρδισμένη μηχανή, η Γερμανία, έφθασε στο ημιτελικό του Ατστέκα βρίσκοντας απέναντι της μια ομάδα πού όσο κατώτερη και να θεωρούνταν αυτή την ημέρα, η τύχη το έφερε έτσι που ακόμα και σήμερα, οι Γερμανοί δεν την έχουν νικήσει σε καμία διοργάνωση, Ευρωπαϊκό η Παγκόσμιο!

Η Γερμανία τις 17 Ιουνίου του 1970, κάτω από την ζέστη του ουρανού του Μεξικού που πλανιόταν στον αέρα της αρένας της Ατστέκα, ήταν μία φριχτή βασιλική κόμπρα που αυτή την ημέρα θα μάθαινε ότι η μαγκούστα από την άλλη πλευρά, πάντα θα την σκότωνε!

Σίγουρα ο ίδιος ο Θεός αυτή την ημέρα θέλησε να ακολουθήσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου και έκατσε κάπου ανάμεσα στους 102.444 θεατές! 

Οι Ιταλοί περνάνε πρώτοι γρήγορα. 
Στο όγδοο λεπτό, ένας από τα αστέρια της ο Μπονινσένια, με ένα αριστερό γυριστό "κεραυνό" εκτός περιοχής κάνει το 1-0.

Από αυτή την στιγμή, θα συμβεί ότι συμβαίνει πάντα στα ματς Ιταλίας-Γερμανίας. Οι Γερμανοί επιτίθενται και οι Ιταλοί αμύνονται προσπαθώντας να βρούνε την κατάλληλη στιγμή για το τελειωτικό δάγκωμα! Και τα λεπτά περνάνε... περνάνε βασανιστικά για τους Ιταλούς και γρήγορα για τους Γερμανούς! Ο κόσμος στο Ατστέκα και σε όλο τον πλανήτη κρατάει την ανάσα όσο πλησιάζει το τέλος αλλά... κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι οι Γερμανοί αποκλείονται έτσι, τόσο απλά, μόνο με 1-0! 

Πάνω από όλα, κάνεις δεν μπορεί να το πιστέψει εφόσον δεν τα παρατάνε οι ίδιοι οι Γερμανοί! 

Ποιος ξεχνάει το τελικό του Ουέμπλει τέσσερα χρόνια πριν και το γκολ του Βέμπερ στην τελευταία φάση του ματς; Προπάντων, στο προηγούμενο ματς όταν βρέθηκαν αντίπαλοι οι δύο φιναλίστ του προηγούμενο Παγκόσμιου Κυπέλλου, η Γερμανία πήρε την άτυπη ρεβάνς από την Αγγλία νικώντας την με 3-2, ενώ έχανε με 0-2!!

Όχι! Για την Γερμανία ένα ματς δεν τελειώνει ποτέ 0-1 και ούτε καν 0-2 εάν έχει έστω ένα δευτερόλεπτο παιχνίδι ακόμα!

Οι Ιταλοί, είναι οι μετρ της τακτικής. Ο Φερούτσιο Βαλκαρέτζι έχει κρατήσει στο μπάγκο τον Ευρωπαίο παίχτη της χρονιάς, τον Τζιάνι Ριβέρα και στη θέση του βρίσκεται στο γήπεδο ένας άλλος μεγάλος παίχτης, ο Σάντρο Ματσόλα! Στο 46' λεπτό θα γίνει η αλλαγή, ωστόσο ωφέλεια της άργησε κάπως! 

Λίγο πριν το τέλος, ο Ζίλερ στέλνει την μπάλα στο «Γ» και  προς τα δίχτυα αλά ακριβώς εκεί πετιέται ο Αλμπερτόζι και αποκρούει.

Όμως στο 90’ έρχεται μια σέντρα από τα αριστερά τις επίθεσης των Γερμανών από τον Γραμπόφσκι και ο Σνέλινγερ, που ήταν ένα από τα αστέρια της τότε μεγάλης Μίλαν, ίπταται στο ανώτατο σημείο, στο κέντρο, στην καρδιά της άμυνας τον Ιταλών και με προβολή στέλνει την μπάλα στα δίχτυα και κάνει το 1-1! 

Το ρολόι γράφει 90 λεπτά! 

Ακριβώς αυτή τη στιγμή, το παρατσούκλι "Wolksvagen"  αλλάζει για τον Σνέλινγερ και όπως τον αποκάλεσε επάνω στον ενθουσιασμό του ο Γερμανός εκφωνητής της τηλεόρασης θα γίνει για πάντα "Ο Σνέλινγερ του Λαού"!

Το παιχνίδι πάει στην παράταση!

Μάλλον κάπου εκεί ο Θεός αποφασίζει να μην εκβιάσει τίποτα και απλά να απολαύσει το δραματικότερο 30λεπτο όλων τον εποχών, γεμάτο με αδρεναλίνη, αντίθετα συναισθήματα όπως, φόβος και χαρά, άγχος και λύτρωση, ευτυχία και απογοήτευση, αφήνοντας την τιτανομαχία να εξελιχτεί εκεί που τα ανθρωπινά σωματικά και ψυχολογικά όρια και οι προβλέψεις τελείωναν!

Τέσσερα λεπτά μετά από την έναρξη της παράτασης  μετά από ένα κόρνερ και κεφαλιά από  του Ούβε Ζίλερ ( σήμερα τον θυμούνται ως "Η Κραυγή του Πολέμου", το παρατσούκλι του), τρεις Ιταλοί αμυντικοί, διστάζουν να απομακρύνουνε την μπάλα η οποία δεν έδειχνε να ήταν επικίνδυνη. Ο  Γκέρντ Μίλερ που βρισκόταν παντού επεμβαίνει ηρωικά ανάμεσα στους Πολέτι και Αλμπερτόζι και μετά από ένα σάντουιτς οπού κανείς δεν στοιχηματίζει ποιανού το πόδι έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα, γίνεται το 2-1 για την Γερμανία!
Περνάνε πάλι τέσσερα λεπτά και 30 μέτρα από την εστία του Μάγιερ, ο Τζιάνι Ριβέρα εκτελεί χωρίς φόρα ένα φάουλ. Ο Σίγφριντ Χελντ μέσα στην μικρή περιοχή δεν απομακρύνει καλά με το κεφάλι και η μπάλα στρώνεται για τα καλά στον Μπούρνιτς ο οποίος δεν δυσκολεύεται να κάνει το 2-2.

Έξι λεπτά μετά ή ένα λεπτό πριν το τέλος του πρώτου έξτρα χρόνου, ο Ντομενγκίνι κατεβαίνει από τα αριστερά. Σεντράρει στο ύψος της περιοχής και ο Τζίτζι Ρίβα αποδεικνύει γιατί είναι μεγάλος παίχτης. Ζυγίζει την μπάλα με το αριστερό και καθώς ο Μπέρτι Φογντς έρχεται με φόρα από τα δεξιά, εκείνος κόβει αριστερά αδειάζοντας εύκολα τον αντίπαλο του και με ένα ξερό διαγώνιο σουτ στέλνει την μπάλα δεξιά στην γωνία του Σεπ Μάγιερ, σαν σε χτύπημα μπιλιάρδου 3-2!

Ήταν η τέλεια κίνηση! Το τέλειο σουτ!

Στο 110', έξι λεπτά μετά το 3-2 για την Ιταλία, πάλι από κόρνερ και πάλι μετά από κεφαλιά του Ούβε Ζίλερ, ο Γέρντ Μίλερ πετιέται ανάμεσα τον Μπούρνιτς, Αλμπερτόζι και Ριβέρα, ακριβώς εκεί πού μοιάζει αδύνατον και κάνει το 3-3! 

Η γερμανική σχολή των στημένων φάσεων έκανε πάλι τη δουλειά της! Αναρωτιέστε, τυχαίο; Όχι! 

Δεκαέξι χρόνια αργότερα, στο ίδιο στάδιο, στο ίδιο τέρμα και σε παρόμοια φάση, ο Ρούντι Φέλερ ισοφαρίζει προσωρινά σε 2-2 στον τελικό με την Αργεντινή σχεδόν στο ίδιο χρόνο πριν την λήξη!

Η Γερμανία περνάει σε έκσταση! 

Ο Φραντζ Μπεκενμπάουερ παίζει σχεδόν  εξήντα λεπτά με το ώμο δεμένο! Έχει βγάλει τον ώμο του άλλα δεν δέχτηκε να γίνει αλλαγή! Ο στρατηγός Χέλμουτ Σεν και ο "Κάιζερ" Φραντς Μπεκεμπάουερ απλά αλλάζουν βλέμματα και δεν χρειάζεται να πουν τίποτα! 

Η ομάδα χρειάζεται τον ηγέτη της στο γήπεδο! Στην μάχη!

Οι τηλεοράσεις σε όλο το κόσμο δείχνουν στο ριπλέι το τρίτο γκολ της Γερμανίας. 

Οι Γερμανοί  πανηγυρίζουν ακόμα!

Είναι η μοιραία στιγμή!

Καθώς οι Ιταλοί ξεκινούν με την μπάλα για τρίτη φορά από το κέντρο, οι Γερμανοί, μοιάζουν να βλέπουν και αυτοί το γκολ σε επανάληψη!

Ο Ντομενγκίνι δίνει μισό μετρό πάσα για τον Ντε Σίστι. Ο Λουίτζι (Τζίτζι) Ρίβα έρχεται από πίσω και τρέχει κατευθείαν μπροστά. Ο Ντε Σίστι ωστόσο δίνει την μπάλα πίσω στο ιταλικό μισό γήπεδο στον Ριβέρα. Αυτός κάνει πως παίρνει φόρα να τρέξει αλλά... απλά τραβάει τους Γερμανούς στο κέντρο για να τους αποσυντονίσει πίσω και ξαναδίνει πάλι την μπάλα στον Ντομενγκίνι ακριβώς στο κέντρο. Μοιάζει ότι οι Ιταλοί απλά ξαναβάλανε την μπάλα στο σημείο στο κέντρο του γηπέδου αλά ο Ρίβα έχει φθάσει στο ύψος της περιοχής και οι Γερμανοί έχουν χάσει κάπως την προσοχή από το δεξή πτέρυγα της άμυνας τους. 

Ο Ντομενγκίνι δίνει μια κοντινή πάσα στον αρχηγό Τζιατσίντο Φακέτι και αυτός αμέσως αριστερά στην επίθεση στον Ρομπέρτο Μπονινσένια ο οποίος (και όχι μόνο) ξέροντας ότι ο Βίλι Σούλτζ πλέον στα 32 του έπαιζε πιθανόν το τελευταίο ματς με την εθνική και μετά από 110 λεπτά ήταν εξαντλημένος, τον περνάει άνετα στο σπριντ και μπαίνει στην περιοχή. Δίνει ασίστ με το αριστερό προς την καρδιά της άμυνας. Τότε ο Τζίτζι Ρίβα έρχεται με φόρα σαν να θέλει να χτυπήσει την μπάλα την οποία αφήνει για τον Ριβέρα που έρχεται πίσω του. 

Ο Ρίβα μπήκε στην περιοχή μόνο για να τραβήξει τον Μπέρτι Φογκτς ο οποίος... τσίμπησε! 

Έτσι, ο Τζιάνι Ριβέρα εντελώς μόνος του, πιο κοντά και πιο εύκολα από ένα πέναλτι σκοράρει χωρίς προβλήματα και... Ιταλία 4 Γερμανία 3 στο 111' της παράτασης! 

Μόνο με πέντε πάσες! Χωρίς να ακουμπάει την μπάλα κανένας Γερμανός!

Είπαμε και πριν, οι Ιταλοί είναι οι μετρ της τακτικής! 

Τα υπόλοιπα ενεά λεπτά περνάνε βασανιστικά και στην ιστορία... δεν έχουνε σημασία! 

Οι Ιταλοί κατάφεραν να κρατήσουν το σκορ και βρίσκονται στο τελικό! Αυτοί, οι μεγάλοι αποτυχημένοι των τεσσάρων χρόνων πριν, πλέον είναι στο τελικό! Το ξέρανε, όπως και όλοι ότι η κούραση θα τους έβγαινε στο τελικό αλά ποιος το σκεπτόταν;!
Οι Γερμανοί, εξαντλημένοι από την ζέστη και την μάχη, θυμίζαν έντονα τους Γερμανούς της Africa Corps στον Πόλεμο της Ερήμου! 

Αποχωρούσαν όμως με το κεφάλι ψηλά και καταχειροκροτούμενοι από το χορτάρι του Ατστέκα! 

Ο ηγέτης τους ο Μπεκενμπάουερ, με γοργά βήματα και σκυμμένο κεφάλι, άφηνε τo γήπεδο με έναν βγαλμένο ώμο! Θα ήταν όμως ακόμα ο Κάιζερ τον Γερμανών! 

Δυο χρόνια μετά θα γινόταν Πρωταθλητής Ευρώπης. 

Τέσσερα χρόνια μετά, θα σήκωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο!

Το πρώτο σερί από το μακρύ δραματικό σίριαλ Ιταλία - Γερμανία μόλις είχε τελειώσει! Τα ατέλειωτα μεταξύ τους δράματα, μόλις είχαν ξεκινήσει!

Και οι δύο ομάδες μόλις είχανε βγει από την Μάχη του Αιώνα!