6ος ΛΑΣΚΑΡΑΤΕΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ & ΠΙΚΟΛΟ ΠΑΡΙΣΙ - πλούσιο σε εικόνες και ακόμη πιο πλούσιο σε ιστορία!

6^ος ΛΑΣΚΑΡΑΤΕΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ & ΠΙΚΟΛΟ ΠΑΡΙΣΙ - πλούσιο σε εικόνες  και ακόμη πιο πλούσιο σε ιστορία!

Η γλώσσα μου είναι αιχμηρή, 

το χιούμορ μου μοιάζει βαρύ,

μα ειν΄ η ψυχή μου καθαρή,

και σαν θα ΄ρθείτε θα χαρεί!

Τρεχάτε όλοι στο Ληξούρι

με όρεξη για καλαμπούρι

Κείμενα-ρεπορτάζ : Σαμόλη Ευαγγελία-Φωκά Αικατερίνη.

Θερμές ευχαριστίες στον Γεράσιμο Γαλανό για την καθοδήγησή του.

Το επόμενο δρομικό μας ταξίδι ξανοίγεται σε μέρη αλαργινά, ευρωπαϊκά …. Πίκολο μεν, Παρίσι δε!!!!! το όμορφο Ληξούρι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την χάρη και τον αέρα της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.

Ίσως γιατί στο πνεύμα και στην καρδιά των κατοίκων του αποτυπώνεται η αβρότητα, ο πολιτισμός, η ποιότητα της σκέψης, της τέχνης και της δημιουργίας. Των ανήσυχων και ευφάνταστων, δημιουργών, καλλιτεχνών, λογίων του, οι οποίοι προσφέρουν στον τόπο τους, το χρώμα και το άρωμα μιας σημαντικής και αναγνωρίσιμης εστίας πολιτισμού. 

Η δική τους ξεχωριστή «ιδιόρρυθμη» πινελιά, διανθισμένη από μπρίο, ταπεραμέντο και επτανήσια τσαχπινιά θα συνοδεύσει το διάβα μας στον 6^ο Λασκαράτειο δρόμο μας, μαζί με  μπόλικη δόση κουρλαμάδας - απολύτως καλοδεχούμενης από εμάς τους δρομείς -που με το συμπάθιο- ουδείς στερείται την τρέλα του.

Ο πρώτος χαιρετισμός στο λιμάνι του Ληξουρίου λαμβάνει χώρα, -ως έρχεστε από το Αργοστόλι με το συμπαθές φεριμπότ-, δια της οπίσθιας οδού παρακαλώ. Ο Σιόρ Αντρέας Λασκαράτος, για καλωσόρισμα, σας έχει γυρισμένη την πλάτη του, καθώς σιγοκαίει ένα μένος, μία φάουσα για όλους όσους του ΄ρχοσατε, από τα απέναντι. Μην ξαφνιστείτε και το πάρετε στραβά. Τελικά θα σας καλοδεχτούν στο λιμάνι  αλλά και έτσι να μην ήταν, δεν έχουμε μήτε ελικόπτερο, μήτε μαγικό χαλί για να σας φέρουμε στην αφετηρία χωρίς να τον ανταμώσετε. Υπομονή!

Εκεί στο άγαλμα αυτού του σπουδαίου σατυρικού θα ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί ο αγώνας σας. Προσοχή παρακαλούμε όλους εσάς που σταυροκοπιέστε πριν ξεκινήσετε την προσπάθεια, επιδείξτε λίγη διακριτικότητα. Αφορεσμένος ο ποιητής, δεν αργεί να φουρκιστεί. Μα και θα σας καθοδηγεί καθώς τρέχετε,  προσέξτε μην τον συγχύσετε και αντί για το λιμάνι στα στείλει στα Κηπόυρια! Εκπληκτική θέα εκεί δεν αντιλέγουμε αλλά μετάλλιο γιοκ.

Ναι, ναι καλά ακούσατε, ο ρόλος μας τελείωσε. Από εδώ και στο εξής θα σας καθοδηγήσει ο σιορ Ανδρέας. Στο Ληξούρι άλλωστε μας το ξεκαθαρίσανε δεν έχει ρεπορτάζ από γυναικεία βελέσια και δει Αργοστολιώτικα. Θα ‘ρθούνε τώρα τα άγρια να διώξουνε τα ήμερα και δει Λασκαράτου παρόντος;;;

«Ένα, δύο, τρία πάμε!!!! μολαριστείτε παραλιακά. ‘Οσοι ήρτατε «αρπαγμένοι και ποστιασμένοι» για ρεκόρ, μην οργιάσετε από την αρχή. Με την ρέγουλα. Αν είναι να σωριαστείτε, κάμετέ το θεματικά, στο φινάλε, να έχει γούστο και κάμερες. Να βγει η φωτογραφία εντυπωσιακή, να πάρετε «like», να έχετε και τα τυχερά σας.

Κοιτάξτε το ρολόι να δείτε το πέρασμά σας, εκεί στους 3 κοντραδόρους ριζοσπάστες και  επί τη ευκαιρία χαιρετίστε τους. Αγωνιστήκανε γνήσια ενάντια στους άγγλους κατακτητές  και γι αυτό τσου έγραψα και κείμενο «ο ΑΛΗΘΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ».

Χαιρετήστε γιατί σας βλέπω!

Ντρίτα (ευθεία) όπως προχωράτε θα συναντήσετε μπατέλο (βάρκα) αραγμένο στην στεριά του Καμπάλου.

Να και το μελλοντικό σπίτι σας, αριστερά πιο πέρα. Το τοπικό γηροκομείο. Εγώ έφτασα τα 92 στα πόδια μου και στα σένια μου, ήσυχος και αναπαμένος. Εσείς πάλι, που λυσσάτε ολημερίς και ολονυχτίς με τα τρεχαλητά σας, σερβίρεστε και τα μαντζούνια για να δυναμώσετε, πολύ αμφιβάλλω αν θα μου μοιάσετε.

Εν συνεχεία βγαίνετε στον κεντρικό δρόμο όπου ζερβά τηράτε, την βίλλα των Αφών Στυλιανού Τυπάλδου. Εφκείνοι φταίνε που οι κυράδες μας πιλατεύουν τώρα να τσι πάμε κρουαζιέρες. Ανέπτυξαν τα μεγαλεία στο θαλάσσιο τουρισμό και τώρα που οι παράδες μας λείπουνε άιντε να σταματήσει η μουρμούρα.

Αριστερά λίγο παρέκει ο χώρος της ΒΕΣ ( Βαλλιανείου Επαγγελματικής Σχολής)  αναμένει τους φωστήρες της αγροτικής ανάπτυξης. Η ΒΕΣ ή αλλιώς Βούρλα Ελάτε Σχολείο ήταν φαμόζα (διάσημη) σχολή και διέθετε και διακεκριμένους αθλητές. Σαν και του λόγου σας!!!

Πάλι ντρίτα (ευθεία) ο δρόμος σας βγάζει στην κολώνα . «ΚΑΡΟΛΩ-ΦΙΛΙΠΠΩ ΔΕ ΒΟΣΣΕΤ ΑΡΙΣΤΩ ΗΓΕΜΟΝΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΗΤΟΡΙ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΑΥΤΗΣ, Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ» έγραψαν οι Παλικισιάνοι, ευχαριστώντας τον ευεργέτη Καρολο-Φίλιππο-Δε Βοσσετ.

Είπαμε οι συντοπίτες μου είναι φευγάτοι, όχι αγνώμονες!

Μετά θα περάσετε την γέφυρα του Αχελώου ή Χελωπόταμου, όπου θα έχετε «την τιμή» να σας κράξουν, χορωδιακά, οι μπουρθακλάδες (βάτραχοι). Τι να κάμουμε ρε παιδιά, ποιος σας φταίει άμα πηγαίνετε σαν τσι κότες;

Από την γέφυρα ένα τόξο δρόμου προς τα ίσια και έπειτα στο Τ του δρόμου, περνάτε από την βίλλα Γιαννακάκη, παλαιό σπίτι του Ριζοσπάστη μουσικοσυνθέτη Πέτρου Σκαρλάτου. Έδεκει σας περιμένει, μια εξαίρετη μουσική παραγωγή. Το εμβατήριο «του ταλαιπωρημένου δρομέα». Πρόκειται για ανέκδοτη μεταθανάτια σύνθεση του καλλιτέχνη, -που μας μιλά ζωντανά με το έργο του-, αφιερωμένη εξαιρετικά σ΄ όλους εσάς τους μουρλαμένους που το πάτε φιρί, φιρί να τον συναντήσετε.

Τον ξυπνήσατε τον καλλιτέχνη με τα ποδοβολητά σας και είπε να σας προμοτάρει με μια φρέσκια, αβανταδόρικη σύνθεσή του. Άλλωστε όλη αυτή η περιοχή που περνάτε ακολουθώντας την ρότα του δρόμου λέγεται Μαύρη. Μαύρη ή ώρα και η στιγμή, σκοτεινή και χθόνια και η θεά Δήμητρα που σας παρακολουθεί και προς τιμήν της ονομάστηκε έτσι.

Να και το στάδιο του Ληξουρίου. Για δεστε! κούκλα το έχουμε. Εσείς περνάτε μόνο απέξω. Ο Χώρος είναι « prive», αποκλειστικά και μόνο για τους άλλους, ξέρετε εκείνους τους καλούς. Τους ολυμπιονίκες. 

Ίσια ο δρόμος σας βγάζει στην κεντρική λεωφόρο προς Κατωγή, μα εσείς θα στρίψετε αριστερά προς την όμορφη χωροπούλα μου. Εκεί σας περιμένω στην στατούα μου (άγαλμα), να σφίξω το χέρι, σε όσους δεν σας πήρανε ήδη με φορείο ή δεν έχετε γίνει θέατρο από τσου ιδρώτες.

Συμπαθάτε με. αλλά κρατώ στο ένα χέρι το λίμπρο (βιβλίο) μου και στο άλλο το καπέλο και σκιάζομαι μη τα λερώσω. Τόσα χρόνια τόση ιστορία, κρίμα δε θα είναι;

Α και για αποθεραπεία μελετάτε και εμέ καμιά φορά, έτσι για να ξυπνάει το τσερβέλο σας. «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» δεν λέγανε οι πρόγονοί μας; Eυτυχώς αυτοί κοιμηθήκαν εγκαίρως. 

Κοιμήθηκαν τότε, σε εκείνα τα όμορφα χρόνια, με τα μεγαλεία, τις αξίες και τα ιδανικά. Θα τρίζανε τα κόκαλά τους σήμερα με τσι πομπές μας. Ουφ,τα είπα και ησύχασα!

Η γλώσσα μου είναι αιχμηρή, 

το χιούμορ μου μοιάζει βαρύ,

 μα είναι η ψυχή μου καθαρή,

και σαν θα ΄ρθείτε θα χαρεί!

Τρεχάτε όλοι στο Ληξούρι

με όρεξη για καλαμπούρι»

Τάδε έφη ο Σιορ Λασκαράτος και εμείς με σεβασμό σιωπούμε στα λόγια μεγάλων ανδρών (μη μας πιάσει και στο στόμα του). Α και κοπελιές αθλήτριες μη πτοείστε από όσα ακούσατε για τα βελέσια και δει οι ανύπαντρες. Λόγια μόνο είναι αυτά. Άλλωστε η σοφή λαϊκή ρήση λέει «πάρε άντρα από το Ληξούρι να έχεις άντρα και γαϊδούρι».

Ελάτε λοιπόν όλοι στο όμορφο Ληξούρι, να αγωνιστούμε παρέα σε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή, σε αυτήν την ακόμη πιο ενδιαφέρουσα περιοχή, πλούσια σε εικόνες  και ακόμη πιο πλούσια σε ιστορία.

Σας περιμένουμε!