ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ 2012: ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δαφνοστεφανωμένοι με ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ!!!

1904: Στην κορυφή με ξύλινο προσθετικό μέλος

Αν και υποχρεώθηκε από τα εφηβικά του χρόνια να έχει ξύλινο προθετικό μέλος, αφού υπέστη ακρωτηριασμό στο αριστερό πόδι σε ατύχημα που είχε τη στιγμή που έπαιζε στις ράγες του τρένου, ο Αμερικανός - γεννημένος στο Κίελο της Γερμανίας - Τζορτζ Άισερ κέρδισε έξι μετάλλια στη γυμναστική. Το 1904 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις έγραψε ιστορία κατακτώντας μισή ντουζίνα μετάλλια (τρία χρυσά, δύο ασημένια, ένα χάλκινο), τα περισσότερα που έχει κατακτήσει ποτέ ένας αθλητής σε μία μόνο αγωνιστική ημέρα.

Οι διακρίσεις του Άισερ στους Ολυμπιακούς Αγώνες:

ΧΡΥΣΟ    1904   Σεντ Λούις    Αναρρίχηση επί κάλω

ΧΡΥΣΟ    1904   Σεντ Λούις    Άλμα

ΧΡΥΣΟ    1904   Σεντ Λούις    Παράλληλοι ζυγοί

ΑΣΗΜΕΝΙΟ 1904   Σεντ Λούις    Σύνθετο ατομικό

ΑΣΗΜΕΝΙΟ 1904   Σεντ Λούις    Πλάγιος ίππος

ΧΑΛΚΙΝΟ  1904   Σεντ Λούις    Μονόζυγο

1932: «Δελφίνι» με ακρωτηριασμό

Υπέστη ακρωτηριασμό στο αριστερό πόδι (κάτω από το γόνατο) σε ατύχημα που είχε κατά τη διάρκεια των παιδικών του χρόνων. Ωστόσο το υγρό στοιχείο του έκλεψε την καρδιά με αποτέλεσμα να φτάσει στην Ολυμπιακή καταξίωση ως αθλητής του πόλο. Ο Όλιβερ Χάλασι, ως μέλος της εθνικής ομάδας της Ουγγαρίας, πανηγύρισε δύο χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο σε Λος Άντζελες (1932), Βερολίνο (1936) και Άμστερνταμ (1928) αντίστοιχα. Επί ολλανδικού εδάφους αγωνίστηκε σε τέσσερις αγώνες και σημείωσε τρία γκολ. Τέσσερα χρόνια αργότερα έδωσε το «παρών» σε τρία ακόμη ματς, ενώ το 1936 είχε συμμετοχή σε επτά αγώνες. Σε διασυλλογικό επίπεδο ήταν αθλητής της Ουίπεστ. Το 1931 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στα 1.500μ. ελεύθερο στην κολύμβηση, ενώ με την Ουγγαρία έφτασε στην κατάκτηση τριών ευρωπαϊκών τίτλων στο πόλο (1931, 1934, 1938). Σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1946 από Σοβιετικό στρατιώτη μετά από ληστεία κοντά στο πατρικό του σπίτι, στη Βουδαπέστη.

Τα μετάλλια του Όλιβερ Χάλασι σε Ολυμπιακούς Αγώνες:

ΧΡΥΣΟ     1932 Λος Άντζελες        Ουγγαρία

ΧΡΥΣΟ     1936 Βερολίνο            Ουγγαρία

ΑΣΗΜΕΝΙΟ  1928 Αμστερνταμ          Ουγγαρία

1948: Και με το δεξί και με το αριστερό...

Έγινε ο πρώτος σκοπευτής που κέρδισε δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στο πιστόλι ταχύτητας 25μ. Από το 1936 ήταν ένας παγκοσμίου κλάσης σκοπευτής, ωστόσο του απαγορεύτηκε να μετάσχει με την ομάδα της Ουγγαρίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 αφού δεν είχε βαθμό αξιωματικού όπως επιβάλλετο από την Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας του. Μετά τους αγώνες του Βερολίνου άρθηκε η απόφαση και ο Kάρολι Τακάτς προετοιμαζόταν να μετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940 στη Σεούλ. Ωστόσο, ο δεξιόχειρας Τακάτς, έχασε το «καλό» του χέρι σε ατύχημα με χειροβομβίδα στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Παρά την αναπηρία του, συνέχισε να ασχολείται με τη σκοποβολή και δέκα χρόνια αργότερα, το 1948, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, σε ηλικία 38 ετών. Μάλιστα αντιμετώπισε το ειρωνικό σχόλιο του μεγάλου φαβορί για τη νίκη, του Αργεντίνου Κάρλος Ενρίκε Ντιάζ Σάενζ Βαλιέντε: «Τι κάνεις εσύ εδώ;». Η απάντηση του Τακάτς αποστομωτική: «Ήρθα για να μάθω». Λίγες ώρες αργότερα, έχοντας σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ, φόρεσε στο στήθος του το χρυσό μετάλλιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα στο Ελσίνκι έφτασε για δεύτερη συνεχή φορά στο χρυσό μετάλλιο, έστω και με το... αριστερό!

Τα χρυσά μετάλλια του Κάρολι Τακάτς:

1948    Λονδίνο    Πιστόλι ταχύτητας 25μ.

1952    Ελσίνκι    Πιστόλι ταχύτητας 25μ.

1952: Δις Ολυμπιονίκης με πολυομυελίτιδα

Η Λιζ Χάρτελ, μία νοικοκυρά από τη Δανία, είναι άλλη μία τρανή απόδειξη των τεράστιων ικανοτήτων που διαθέτει ο άνθρωπος. Η Χάρτελ σε ηλικία 22 ετών αρρώστησε (πολυομυελίτιδα) και δεν μπορούσε πια να περπατήσει. Μετά από πολλές προσπάθειες η κατάσταση της βελτιώθηκε, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους μυς της από τα γόνατα και κάτω. Αυτό δεν την εμπόδιζε ωστόσο να ιππεύσει. Αν και χρειαζόταν βοήθεια για να ανέβει στο άλογο, κατάφερε να κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 και του 1956 στο ντρεσάζ.

Τα μετάλλια της Χάρτελ στους Ολυμπιακούς Αγώνες:

ΑΣΗΜΕΝΙΟ  1952   ΕΛΣΙΝΚΙ     Ντρεσάζ

ΑΣΗΜΕΝΙΟ  1956   ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ   Ντρεσάζ

1956: Με βραχίονα 12,5 εκατοστά κοντύτερο!

Την 1η Αυγούστου 1931 κατά τη διάρκεια του τοκετού και λόγω του αυξημένου σωματικού του βάρους (5.660), υπέστη εξάρθρωση του αριστερού ώμου, με συνέπεια να υποστούν σοβαρή βλάβη τα νεύρα του αριστερού βραχίονα.  Κατά την παιδική του ηλικία, ο Χάρολντ Βίνσεντ «Χαλ» Κόνολι «έσπασε» το χέρι του 13 φορές! Τελικά, ο αριστερός βραχιόνας ήταν 12,5 εκατοστά του μέτρου κοντύτερος του δεξιού, ενώ όλο το αριστερό χέρι ήταν σε μήκος τα 2/3 του δεξιού... Μεγαλώνοντας, η άρση βαρών τον βοήθησε να ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό τη σωματική αναπηρία με αποτέλεσμα στα πρώτα χρόνια της εφηβείας του να διαπρέψει στη σφαιροβολία και το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Με τη σφυροβολία ασχολήθηκε μετά το γυμνάσιο εντελώς τυχαία, όμως το αγώνισμα αυτό έμελλε να του προσφέρει και την παγκόσμια αναγνώριση. Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης εντυπωσίασε τον κόσμο, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ με 68,54μ. για να έρθει η απόλυτη αναγνώριση επί αυστραλιανού εδάφους όταν και κέρδισε τον Σοβιετικό Μιχαήλ Κριβονόσοφ και παράλληλα το χρυσό μετάλλιο του αγωνίσματος. Πήρε μέρος σε άλλους τρεις Ολυμπιακούς αγώνες, χωρίς να κατακτήσει ξανά μετάλλιο. Το 1968 ήταν μεταξύ των λίγων λευκών αθλητών, που υποστήριξαν τους μαύρους συμπατριώτες τους στη διαμαρτυρία τους για την καταπίεση που υφίσταντο στις ΗΠΑ.

Τα μετάλλια του Χάρολντ Βίνσεντ «Χαλ» Κόνολι σε Ολυμπιακούς Αγώνες:

ΧΡΥΣΟ       1956   Μελβούρνη      Σφυροβολία

1960: Οδηγίες στο χαρτί, Ολυμπιακά μετάλλια επί επτά

Η Ιλντικο Ουϊκάλι-Ρέιτο έκανε τα πρώτα της βήματα στην ξιφασκία σε ηλικία 15 ετών. Γεννήθηκε κωφή. Οι προπονητές της ήταν υποχρεωμένοι να γράφουν σε χαρτί τις οδηγίες κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Το 1956 και 1957 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στο ξίφος ασκήσεως στις νεάνιδες. Το 1958 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ουγγαρίας στο ίδιο όπλο, ενώ το 1963 στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια σε επίπεδο γυναικών. Το 1963 και το 1964 ψηφίστηκε κορυφαία αθλήτρια της χρονιάς στη χώρα της. Η Ολυμπιακή της καριέρα μοναδική. Από το 1960 έως και το 1976 κατέκτησε επτά μετάλλια: δύο χρυσά, τρία ασημένια και δύο χάλκινα και θεωρείται ένα από τα κορυφαία ονόματα της γυναικείας ξιφασκίας στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Και όλα αυτά χωρίς να ακούει τους πανηγυρισμούς των δικών της ανθρώπων τη στιγμή της καταξίωσης... 

Τα μετάλλια της Ούκαλι Ρέιτο στους Ολυμπιακούς Αγώνες:

ΑΣΗΜΕΝΙΟ    1960  Ρώμη         Ξίφος ασκήσεως, ομαδικό

ΧΡΥΣΟ       1964  Τόκιο        Ξίφος ασκήσεως, ομαδικό

ΧΡΥΣΟ       1964  Τόκιο        Ξίφος ασκήσεως, ατομικό

ΑΣΗΜΕΝΙΟ    1968  Μέξικο Σίτι  Ξίφος ασκήσεως, ομαδικό

ΧΑΛΚΙΝΟ     1968  Μέξικο Σίτι  Ξίφος ασκήσεως, ατομικό

ΑΣΗΜΕΝΙΟ    1972  Μόναχο       Ξίφος ασκήσεως, ομαδικό

ΧΑΛΚΙΝΟ     1976  Μόντρεαλ     Ξίφος ασκήσεως, ομαδικό

1960: «Οι Ολυμπιονίκες είναι άνθρωποι»...

Σε ηλικία 17 χρονών ο νεοζηλανδός Σερ Μάρεϊ Χάλμπεργκ δέχθηκε ένα δυνατό και ύπουλο χτύπημα από πίσω ενώ έπαιζε ράγκμπι. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι έχει συντριπτικό κάταγμα στον ώμο, σπασμένα πλευρά, αιμορραγία ενώ ο αριστερός του βραχίονας έμεινε παράλυτος. Κατέβαλε τρομακτικές προσπάθειες στη συνέχεια για να μπορεί να κάνει κινήσεις, να ντύνεται, ακόμα και να τρέχει. Στη Ρώμη πήρε το χρυσό μετάλλιο με δάκρυα στα μάτια στην κούρσα των 5.000μ. με χρόνο 13.43.4 και λίγο αργότερα είπε: «Πάντα πίστευα ότι οι Ολυμπιονίκες είναι Θεοί. Τώρα κατάλαβα ότι απλά είναι άνθρωποι».

Τα μετάλλια του Μάρεϊ Χάλμπεργκ στους Ολυμπιακούς Αγώνες:

ΧΡΥΣΟ       1960  Ρώμη         Στίβος, 5.000μ.

1984: Με αναπηρικό αμαξίδιο στους Ολυμπιακούς

Η Νεοζηλανδή Νερόλι Φέρχολ ήταν η πρώτη αθλήτρια με παραπληγία που πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες (σ.σ. στους Παραολυμπιακούς 1972, 1980, 1988, 2000). Η αθλητική της καριέρα φαινόταν να τερματίζεται λόγω ατυχήματος που υπέστη με μοτοσικλέτα. Πήρε μέρος, ωστόσο, στο άθλημα της τοξοβολίας, με αναπηρικό αμαξίδιο: το 1984 εκπροσώπησε τη Νέα Ζηλανδία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, όπου κατατάχθηκε 35η. Εκτός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες (1980) στην τοξοβολία (είχε λάβει μέρος και στο στίβο στην ίδια διοργάνωση) και άλλο ένα στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας στο Μπρισμπέιν (1982). Στους Παραολυμπιακούς του 1988 και του 2000 έλαβε μέρος μόνο στο αγώνισμα της τοξοβολίας. Μετά την αποχώρησή της από τη σκοποβολή συνέχισε να εργάζεται ως προπονήτρια. Απεβίωσε από ασθένεια σχετική με την αναπηρία της, στις 11 Ιουνίου του 2006. Πρόλαβε να τιμηθεί με τον τίτλο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

1988: Ζωή και μετά το ατύχημα...

Είναι ο πρώτος αθλητής που έχει φτάσει στην κατάκτηση μεταλλίων τόσο σε Ολυμπιακό όσο και σε Παραολυμπιακό επίπεδο. Ο Ούγγρος οπλομάχος ήταν τρίτος στο ομαδικό του ξίφους ασκήσεως στους Ολυμπιακούς του 1988, όμως μετά από ένα αυτοκινητικό ατύχημα υποχρεώθηκε να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο. Επιδεικνύοντας το σθένος ενός πρωταθλητή, ο Παλ Ζέκερες αποφάσισε το 1992 να μετάσχει στους Παραολυμπιακούς της Βαρκελώνης όπου πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Επανέλαβε το ίδιο τόσο το 1996 (και μάλιστα εις διπλούν), ενώ στο Σίδνεϊ, την Αθήνα και το Πεκίνο ήταν χάλκινος.

Οι διακρίσεις του Ζέκερς:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΧΑΛΚΙΝΟ   1988   Σεούλ      Ξίφος ασκήσεως, ομαδικό

ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΧΡΥΣΟ     1992   Βαρκελώνη  Ξίφος ασκήσεως, ατομικό

ΧΡΥΣΟ     1996   Ατλάντα    Ξίφος ασκήσεως, ατομικό

ΧΡΥΣΟ     1996   Ατλάντα    Σπάθη, ατομικό

ΧΑΛΚΙΝΟ   2000   Σίδνεϊ     Ξίφος ασκήσεως, ατομικό

ΧΑΛΚΙΝΟ   2004   Αθήνα      Σπάθη, ατομικό

ΧΑΛΚΙΝΟ   2008   Πεκίνο     Ξίφος ασκήσεως, ατομικό

1988: Πίτσερ χωρίς δεξί χέρι

Γεννήθηκε χωρίς δεξί χέρι, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να παίξει μπέιζμπολ και να διακριθεί ως πίτσερ κορυφαίων ομάδων των ΗΠΑ (Καλιφόρνια Έιντζελς, Νιου Γιορκ Γιάνκις, Σικάγο Γουάιτ Σοξ Μιλγουόκι Μπρίουερς) από το 1989-1999. Ο λόγος για τον Τζιμ Άμποτ, ο οποίος πριν αγωνιστεί στο επαγγελματικό πρωτάθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών, πρόλαβε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα (επίδειξης) κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Σεούλ το 1988.

Οι διακρίσεις του Άμποτ:

ΧΡΥΣΟ     1988   Σεούλ      Μπέιζμπολ (ομάδα)

2000:  "Καμιά τελική γραμμή" ...

Αν και ζει στον κόσμο των... σκιών, αφού η όρασή της ήταν σχεδόν μηδαμινή, η Μάρλα Ράνιαν κατάφερε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, ενώ συμμετείχε και στη διοργάνωση της Αθήνας το 2004. Επί αυστραλιανού εδάφους έφτασε σε μία ιστορική πρόκριση στον τελικό των 1.500 μέτρων όπου τερμάτισε 8η. Το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στην Ατλάντα κατάφερε να κατακτήσει έξι μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στα 100μ., 200μ., 400μ., το μήκος, το πένταθλο αλλά και τη σφαίρα! Το 2001 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της: «Καμιά τελική γραμμή. Η ζωή μου όπως την βλέπω». 

Οι διακρίσεις της Ρουνιάν σε Παραολυμπιακούς Αγώνες:

ΧΡΥΣΟ    1992  Βαρκελώνη     100μ. B3

ΧΡΥΣΟ    1992  Βαρκελώνη     200μ. B3

ΧΡΥΣΟ    1992  Βαρκελώνη     400μ. B3

ΧΡΥΣΟ    1992  Βαρκελώνη     Μήκος B3

ΧΡΥΣΟ    1996  Ατλάντα       Πένταθλο P10-12

ΑΣΗΜΕΝΙΟ 1996  Ατλάντα       Σφαίρα F12

ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ...

1900: Νίκησε την αναπηρία και σάρωσε τα χρυσά

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του Ρέιμοντ «Ρέι» Κλάρενς Γιούρι, του «λαστιχένιου» όπως ήταν το παρατσούκλι που τον συνόδευε μέχρι τον θάνατό του το 1937. Οι γιατροί είχαν ξεκαθαρίσει στην οικογένειά του πως δε θα ξαναπερπατούσε λόγω της παραλυτικής πολιομυελίτιδας από την οποία προσβλήθηκε όταν ήταν μικρός και τον υποχρέωσε να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο. Όμως ο γεννημένος την 14η Οκτωβρίου 1873 στην πόλη Λαφαγιέτ της Ινδιανάπολης δεν το έβαλε κάτω. Επινόησε δικές του ασκήσεις και μετά από πολύχρονη και σκληρή προσπάθεια, κατάφερε να σταθεί και πάλι όρθιος. Αφοσιώθηκε στις σπουδές του και απέκτησε μεταπτυχιακό πτυχίο στη μηχανική στο πανεπιστήμιο του Περντιού, ενώ παράλληλα έγινε μέλος του New York Athletic Club. Αποφάσισε να ασχοληθεί με τα όρθια άλματα: το ύψος, το μήκος και το τριπλούν. Τρία αγωνίσματα που συνολικά από το 1900 στο Παρίσι έως και το 1908 στο Παρίσι του χάρισαν οκτώ χρυσά μετάλλια, χωρίς σε αυτά να συμπεριλαμβάνονται τα επιπλέον δύο χρυσά που πήρε στη μεσο-Ολυμπιάδα της Αθήνας το 1906.

Τα χρυσά μετάλλια του Γιούρι σε Ολυμπιακούς αλλά και στη μεσο-Ολυμπιάδα:

1900   Παρίσι      Ύψος

1900   Παρίσι      Μήκος

1900   Παρίσι      Τριπλούν

1904   Σεντ Λούις  Ύψος

1904   Σεντ Λούις  Μήκος

1904   Σεντ Λούις  Τριπλούν

1908   Λονδίνο     Ύψος

1908   Λονδίνο     Μήκος

----

1906   Αθήνα       Ύψος

1906   Αθήνα       Μήκος

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΔΟΠΑΥΛΑΚΗΣ

http://paralympichellas.blogspot.gr/

Επιμέλεια: Μοσχονά-Καρκαβέλα Ειρήνη, 

Γυμνάστρια Προσαρμοσμένης Φ.Α.