Σπύρος Ζερβός.... Ήρθαμε για να μείνουμε, ανοίγουμε τα φτερά μας στη νεολαία

Γράφει ο Arian Muraj

Μετά από 4 περίπου μήνες ξαναβρέθηκα στο σπίτι του Οδυσσέα Ιθάκης, στο "Νίκος Ραυτόπουλος".

Είναι 6 Σεπτεμβρίου και η επίσημη έναρξη της προετοιμασίας της ομάδας για τη φετινή σεζόν 2014-1015 και την Α' κατηγορία.

Την τελευταία φορά βρέθηκα εκεί την αξέχαστη ημέρα που  η ομάδα της Βόρειας Ιθάκης στέφθηκε πρωταθλήτρια Β' κατηγορίας κερδίζοντας την άνοδο στη "μεγάλη"κατηγορία.

Για την ακρίβεια έχουν περάσει τέσσερις μήνες πάρα τέσσερις ημέρες αλλά... φαίνεται σαν να έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος. Επικρατεί σιωπή και ακούγεται μόνο η φωνή του Σπύρου του Ζερβού, του ανθρώπου που έχει επιφορτιστεί το δύσκολο κομμάτι της προετοιμασίας της ομάδας.

Τα παιδιά με διάθεση και πολύ όρεξη για δουλειά,  εκτελούν ότι ακριβώς έχει ετοιμάσει ο προπονητής τους. Στα πρόσωπα τους εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει την λαχτάρα για ποδόσφαιρο, για αγώνες, για να ξαναζήσουν το πρωταθλητισμό, τον αγώνα, το πάθος που τώρα, λόγω καλοκαιρινής περιόδου, μοιάζει με ένα μακρινό παρελθόν! 

Είπαμε, έχουν περάσει μόνο τέσσερις μήνες άλλα κακά τα ψέματα, μένοντας στην Ιθάκη το χειμώνα, σε ένα μέρος με υψηλό ποσοστό ανεργίας, χωρίς γραμμή με τον "έξω κόσμο", αισθάνεσαι σαν να πέφτεις σε λήθαργο και το καλοκαίρι τρέχεις και δεν φτάνεις για να εργαστείς και ταυτόχρονα να ανταπεξέλθεις στα του χειμώνα...

Από της 10 Μάιου και μετά, τα πάντα έχουν αλλάξει σε αυτή την ομάδα στο μικρό μας ποδοσφαιρικό σύμπαν. Άλλωστε στην Κεφαλλονιά και την Ιθάκη, κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα πάντα στο ποδόσφαιρο ξαναζωντανεύουν. 

Στην αρχή με διάφορες μεταγραφές. Τύπος, διάφορα blog και site κάνουν την παρέλαση τους, πιο πολύ φέτος από ποτέ, ονόματα παικτών, ομάδων, στόχους, δηλώσεις, προβλέψεις, συνεντεύξεις. Στο "Νίκος Ραυτόπουλος"  στην Βόρεια Ιθάκη όμως, πάνω από τα κεφάλια των παιδιών του Οδυσσέα πλανάτε η σιωπή και τίποτε από αυτούς τους θορύβους δεν φτάνει εδώ. Άλλωστε, ποτέ δεν έφτασε! Ο Οδυσσέας, σε σχέση με άλλες ομάδες δεν αλλάζει ποτέ! Τι εννοούμε με αυτό;

Την απάντηση θα την βρείτε παρακάτω δια στόματος του Σπύρου Ζερβού, του ανθρώπου που ετοιμάζει τους ποδοσφαιριστές του, η για πολλούς «ψυχή» της ομάδας με τον οποίο, είχαμε μια φιλική κουβέντα μετά την προπόνηση.

- Καταρχήν, έχω τέσσερις μήνες να βρεθώ στο γήπεδο και σε σχέση με την τελευταία ημέρα... τα βλέπω πολύ ήσυχα σήμερα! Πάνω από όλα, ήταν και η τελευταία φορά που είχα επαφή με τον Οδυσσέα.

Ξέρεις, με τα τρεχάματα μου δεν έχω νέα τη ομάδας και παράλληλα, όπως διαβάζω, κάθε μέρα έχουμε νέα από της υπόλοιπες ομάδες της Κεφαλονιάς.

- Θα σου απαντήσω... απλά! Ο Οδυσσέας έχει μεγαλώσει!

Ξεκινάμε από το κόσμο του.

Είχαμε φοβερή υποστήριξη από αυτόν, στους διάφορους χορούς που έχουμε οργανώσει. Έχουμε έξοδα κάπου 12.000 € τη σεζόν, την οποία  βγάζουμε σε πέρας μόνο με την υποστήριξη του. Είχαμε 5.500 € καθαρά κέρδη από το τελευταίο πανηγύρι της ομάδας και αυτό λέει πάρα πολλά από μόνο του. Είχαμε 1.500 ευρώ προσφορές, δυο καινούργιες στολές για την ανδρική ομάδα και δυο για την ομάδα των ακαδημιών από τους κ. Αντζουλάτο, Ράλλη Στράτο και την Ένωση Ιθακησίων της Μελβούρνης. Φέτος, για πρώτη φορά πουλήσαμε και 200 αναναμνηστικές συλλεκτικές φανέλες. Όσο ανοίγει τα "φτερά" της η ομάδα τόσο μεγαλώνει και συσπειρώνεται γύρω της ο κόσμος!

Ξέρεις... αυτό το γήπεδο δείχνει σαν να έχει κάτι μαγικό! Το βλέπεις τώρα και μοιάζει μικρό και είναι και τόση ησυχία σήμερα. Ξαφνικά, τις Κυριακές κάνει την μεγάλη διαφορά και ένα απλό ματς το μετατρέπει σε μια αξέχαστη παράσταση, μάλιστα, μπορεί να στοιχηματίσει κανείς ότι χωράει μέσα όλο το νησί!

- Υπάρχει μόνο ένας στόχος και αυτός είναι να φτιάξουμε το γήπεδο μας! Το αξιοπρεπέστατο "σπίτι" της ομάδας και όχι μόνο!

Δεν ασχολούμαστε με το τι γίνεται με της ομάδες της Κεφαλλονιάς. Εμείς επιδιώκουμε καλή παρουσία και απόλυτο σεβασμό στους συναθλητές μας όπου μέσα από αυτά φτάνουμε στο μεγάλο μας όνειρο, το γήπεδο. Η ομάδα υπήρχε και θα υπάρχει. Το γήπεδο για εμάς, θα είναι η απόλυτη δικαίωση των κόπων και του ιδρώτα όλων αυτών που περάσαν, ήρθαν και θα έρθουν στον Οδυσσέα. Όλοι είμαστε σίγουροι ότι η ημέρα αυτή δεν θα αργήσει νάρθει. 

Σήμερα άλλωστε είμαστε τόσο κοντά όσο ποτέ! Το "σπίτι" του Οδυσσέα είναι στην Βόρεια Ιθάκη, όπου χτυπάει η καρδιά του κόσμου του και ο Οδυσσέας δεν είναι απλά μια ομάδα!

Πέρυσι, χρησιμοποιήθηκαν 32 παίχτες, φέτος, έχουμε προωθήσει τέσσερις νέους 15 χρονών! Και όχι μόνο αυτό. Όποιος θέλει να έρθει στον Οδυσσέα είναι καλοδεχούμενος. Φέτος θα έχουμε και την παιδική ομάδα που θα συμμετέχει και αυτή στο πρωτάθλημα των υποδομών της Ε.Π.Σ.Κ.Ι., υπό της οδηγίες του Μάκη Βώρρου. Άρα, ήρθαμε για να μείνουμε, ανοίγουμε τα "φτερά" μας και εύκολα καταλαβαίνει κανείς το ρόλο που παίζει η ομάδα στη ζωή της νεολαίας του νησιού! Και επαναλαμβάνω, όλη η προσπάθεια που γίνεται, έχει ένα στόχο - τη νεολαία για να μπορεί να απασχοληθεί με τον αθλητισμό και η ομάδα με τον κόσμο της να έχουν το δεύτερο σπίτι τους! Το γήπεδο! Αυτό πού αρμόζει στον Οδυσσέα!

Κατάλαβα. Άλλωστε, μέχρι τώρα υπάρχει σιωπή στον Οδυσσέα, και ότι η ομάδα δεν θα αλλάξει... θεαματικά σε σχέση με πέρσι. Δηλαδή, ποδοσφαιρικά, οι στόχοι για φέτος στην ανώτερη κατηγορία, που παρεμπιπτόντως γνωρίζεται της δυσκολίες, ποιοί είναι;

- Κοίτα, για μας δεν υπάρχουν ομάδες Α' ή Β' κατηγορίας! Υπάρχουν ομάδες που δουλεύουν σωστά ή όχι! Με σωστή προπόνηση, δουλειά, θέληση για νίκη με τίμιο τρόπο, επαναλαμβάνω με απόλυτο σεβασμό στους συναθλητές αντιπάλους, θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο!

Το ότι θα υποχρεωθείτε να παίξετε στο Δημοτικό στάδιο του Βαθιού.... δη λαδή μακριά από τη φυσική σας έδρα, πιστεύεται ότι θα παίξει αρνητικό ρόλο στην προσπάθεια σας;

- Πριν είπα ότι ο Οδυσσέας έχει μεγαλώσει! Ήρθαμε για να μείνουμε και αυτό βασίζεται στο ότι έχουμε πάρα πολύ καλή διοίκηση, κάνουμε σωστή δουλειά, έχουμε μεγάλη συμμετοχή παιδιών στην ομάδα παράλληλα με τη μεγάλη αγάπη του κόσμου για αυτήν. Σίγουρα ο κόσμος μας θα βρεθεί μαζί μας στο Βαθύ σε κάθε ματς και ας μην ξεχνάμε ότι και το Βαθύ είναι μέρος της Ιθάκης!

Κάποια αξέχαστη στιγμή; 
Προσωπικά θυμάμαι στα play offs, προς το τέλος, ο Οδυσσέας έμοιαζε καταδικασμένος πριν το ματς στις Κεραμειές με τον Παπυργιακό όπου εκεί παιζόταν οι κόποι όλης της χρονιάς.....

- Λάθος! Στη μνήμη μου υπάρχει μονό μια στιγμή, το τέταρτο γκολ του Προσαλέντη στο τελευταίο ματς στο γήπεδο μας εναντίον του Παπυργιακού. Ήταν το επιστέγασμα της προσπάθειας μας όλη τη χρονιά! Οπωσδήποτε, τη στιγμή της απονομής με την παρέλαση των παικτών του Οδυσσέα ανάμεσα στα παιδιά της μικρής ομάδας!

Τότε πιστεύω τα είπαμε όλα Σπύρο και δεν μου μένει παρά μόνο να σε ευχαριστήσω!

- Εγώ έχω κάτι ακόμα!

Ο Σπύρος ψάχνει στην τσάντα του. Βγάζει ένα dvd και μου το δίνει.

Είναι δώρο για σένα!

Είναι το ματς με τον Αστέρα Ληξουρίου πριν από δέκα χρόνια, σε έναν "τελικό" παραμονής στην κατηγορία! Ξέρω ότι δεν έχεις σχεδόν τίποτε από την σπουδαία καριέρα σου να δείξεις στα παιδιά σου τον καιρό που ήσουν ο τερματοφύλακας του Οδυσσέα! Τουλάχιστον τώρα έχεις κάτι...

Το βράδυ, είδα παρέα με τα παιδιά την προ δεκαετίας "μάχη" μεταξύ Αστέρα και Οδυσσέα. Όπως συνηθίζει ο Οδυσσέας, και τότε αποδείχτηκε πολύ σκληρός για να "πεθάνει"! Παρά του ότι παίζαμε με παίκτη λιγότερο, νικήσαμε 3-1 εκτός έδρας και παραμείναμε στην κατηγορία ενώ ο Αστέρας υποβιβάστηκε! Παρακολουθούσα συγκινημένος, τον εαυτό μου σαν να είχαν περάσει 100 χρόνια, τους αναντικατάστατους σήμερα και πιτσιρικάδες τότε, Παναγιώτη Κουτσουβέλη και Στάθη Αργυρακάκη, τη δηλωμένη αδυναμία μου τον Λουκά τον Βούλγαρη, το "γέρο" Μαρούδα σήμερα και τον καλό μου φίλο Σπύρο Ζερβό, τότε παίκτη στο γήπεδο, να δακρύζει μετά το ματς! Έβλεπα τις εικόνες χωρίς ανάσα άλλα ήταν σαν να μην βλέπω τίποτα! Το μυαλό μου ταξίδευε μακριά στης μνήμες εκείνης της εποχής! Είχα ανατριχιάσει και συνήλθα από την απότομη φωνή του μικρού μου γιου που με........ "παρατήρησε" λέγοντας μου......

- «Μωρέ μπαμπά! έφαγες γκολ με ανάποδο ψαλίδι;»!!