Παύλος Μοσχονάς: Ένας ποδοσφαιριστής "διαμάντι" ολοκλήρωσε μια σπουδαία ποδοσφαιρική καριέρα

Συγκινητικές ήταν οι στιγμές που ζήσαμε την Κυριακή το μεσημέρι στο Δ.Α.Κ. Αργοστολίου με την ολοκλήρωση του αγώνα Ανωγής-Ηρακλή Πρόννων αλλά και μιας σπουδαίας καριέρας του Παύλου Μοσχονά με την αναχώρηση του στην Σκωτία για οικογενειακούς λόγους και τους συμπαίκτες του στην Ανωγή τον προπονητή αλλά και τους ανθρώπους του Δ.Σ. να αποχαιρετούν ένα από τα καλύτερα παιδιά που πέρασαν από το Κεφαλονίτικο ποδόσφαιρο.

Ο ίδιος εμφανώς συγκινημένος δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυα του αποχαιρετώντας τους συμπαίκτες και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κεφαλονιά.

Με κόπο μπόρεσε να συγκρατηθεί από την συναισθηματική φόρτιση και να μας πει δυο λόγια.

Από το ποδόσφαιρο έχω μόνο φίλους και μάλιστα πολλούς. Είμαι πολύ συγκινημένος πραγματικά δεν ξέρω τι να πω…. Μέσα στα γήπεδα μεγάλωσα και αναγνωρίστηκα. Δεν έχω καμία άσχημη εμπειρία, αντίθετα ευχάριστες αναμνήσεις και καλούς φίλους και στο τέλος αυτό τελικά μένει.  Παίζαμε από αγάπη και για αυτό το ευχαριστιόμαστε.

Για το ποδόσφαιρο έχω κλάψει, και μαζί  Νίκο, πολλές φορές  από συγκίνηση και χαρά ευτυχώς μόνο.

Όσα έκανα τα έκανα από αγάπη χωρίς οικονομικό όφελος.

Η πρώτη φορά που βγήκα σε αποστολή εκτός νησιού ήταν τότε το 1989 σε ένα Πανιόνιο τουρνουά στη Ζάκυνθο και το είχα χαρεί πάρα πολύ, είναι αυτά που μένουν να θυμάσαι.

Επίσης αυτό που μου έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στην μνήμη μου είναι η πρώτη φορά που πήγα σε εκτός έδρας παιχνίδι του Παλληξουριακού σαν θεατής στην Ιθάκη με τον σπουδαίο άνθρωπο και δάσκαλο τον Νίκο Βουτσινά. Ήρθε και με πήρε από το σπίτι και ανέλαβε την ευθύνη απέναντι στους γονείς μου. Ήταν μια πολύ μεγάλη στιγμή αυτή για μένα, το ζούσα έντονα, το ένιωθα θαυμάσια.

Σε ερώτηση μας για την παρουσία του και στις τρεις ομάδες του Ληξουριού μας είπε…

Κοίταξε έχω κλάψει και για τις τρεις αυτές ομάδες (Αστέρα-Παλληξουριακό και Ανωγή) και έχω ζήσει πολύ όμορφες στιγμές. Δεν μπορώ λοιπόν να ξεχωρίσω κάποια. Πρώτη ομάδα πάντως που υπέγραψα δελτίο ήταν ο Αστέρας.

Το γεγονός όμως που με ικανοποίησε και το χάρηκα πάρα πολύ ήταν όταν η Ανωγή  πήρε το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας κερδίζοντας την άνοδο στην τότε Δ’ Εθνική όπου συμμετείχε την επόμενη χρονιά. Ήταν κάτι εντελώς ασυνήθιστο για μένα. Σίγουρα στον Παλληξουριακό που έπαιζα πριν, πάντα πηγαίναμε για πρωτάθλημα, στην Ανωγή όμως ποτέ δεν το είχα φανταστεί ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Ήταν το πρωτάθλημα που μου πρόσφερε την μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση από όσα έχω κατακτήσει.

Θα κάνω μια ευχή τα παιδιά που σήμερα αγωνίζονται όταν θα αποχωρήσουν να φύγουν έτσι όπως φεύγω εγώ σήμερα.

Όταν τον ρωτήσαμε αν θέλει να μας πει αν στην πορεία του ξεχώρισε κάποιον άνθρωπο είπε:

Δεν θέλω ειλικρινά να αναφερθώ σε ονόματα. Θέλω να πώ μιας και μου δίνεται αυτή την δυνατότητα ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, ιδιαίτερα στα παιδιά που παίξαμε παρέα, στους δασκάλους μου-προπονητές και να τονίσω για τους τελευταίους ότι για αυτό που έγινα είναι και αυτοί υπεύθυνοι. Έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο.

Η απόφαση του όπως μας ανάφερε να πάει στην Σκωτία και στο Ενδιμβούργο, πόλη καταγωγής της συζύγου του έχει να κάνει με την κόρη του η οποία θα πάει φέτος στο εκεί γυμνάσιο.
Δυο κουβέντες πήραμε και από τον πρόεδρο της Ανωγής τον κ. Σωκράτη Παπαδάτο ο οποίος με δυσκολία από την μεγάλη του συγκίνηση κατάφερε αν μας πει:
Η συγκίνηση μου είναι πολύ μεγάλη με την αποχώρηση του Παύλου από την ομάδα της Ανωγής. Ο παύλος Μοσχονάς δεν ήταν για εμάς απλά ένας ποδοσφαιριστής της ομάδας αλλά και ένας σπουδαίος άνθρωπος και θα μας λείψει. Του εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα στην απόφαση που πήρε για την ζωή του.
Εμεις να ευχηθούμε στον Παύλο Μοσχονά, στον φίλο μας Παύλο τα καλύτερα στην νέα του πατρίδα και να τον ευχαριστήσουμε για όσα πρόσφερε στο τοπικό ποδόσφαιρο.