Δημ. Ζησιμάτος: Τον γνώρισα σαν μαθητή στα Σεπόλια....

Τον γνώρισα σαν μαθητή Δημοτικού στα Σεπόλια το 2004, αυτόν και την οικογένειά του.

Ένα παιδί ευγενικό με μεγάλη αγάπη στους γονείς και τα αδέλφια του, αλλά και στους εκπαιδευτικούς του, αθλητικός πολύ, μα πάνω από όλα αγαπητός, για το καθαρό γεμάτο αυτοπεποίθηση βλέμμα του. 

Φτωχός, μετανάστης, λένε ότι όταν έλειπε από το σχολείο, πουλούσε χαρτομάντιλα εκεί κάτω από τις γέφυρες του Κηφισού, στην Ροσινιόλ...

Δεν το ξέρω. Ξέρω όμως ότι αν και Νιγηριανής καταγωγής ήταν Έλληνας στην καρδιά, αγαπούσε την χώρα που γεννήθηκε, ακόμη και αν αυτοί που κυβερνούν αυτή την χώρα, δεν αγαπούν πάντα τα παιδιά αυτής της κατηγορίας.

Ίσως αν δεν έπαιζε Μπάσκετ, να ήταν ένας από αυτούς που πνίγηκαν στην θάλασσα, ένας από αυτούς τους "Γιατί δεν κάθονται στην χώρα τους".

Τώρα θα τρέξουν οι πολιτικοί να του δώσουν συγχαρητήρια... Αυτός θα έρθει στην γειτονιά που μεγάλωσε να παίξει με τους φίλους του στο προαύλιο του 53, θα βοηθήσει κρυφά τα παιδιά της γειτονιάς και θα ξαναφορέσει την γαλανόλευκη που όταν ακούει τον ύμνο της ανατριχιάζει.

Ένα παιδί σαν όλα τα άλλα τότε, που από τις εξατμίσεις του Κηφισού, κατέκτησε τον κόσμο.

Πότε μην υποτιμάς τα παιδιά κάτω από τις γέφυρες...

ΕΙΝΑΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΝ ΑΥΤΌΝ...

https://m.youtube.com/watch?v=ZZu9Y_4SCks