Με τον καλύτερο τρόπο και όπως θέλουν όλοι οι μεγάλοι αποχαιρέτησε την ενεργό δράση ο Αλ. Παπαδάτος (Δηλώσεις)

Τρένο ο Α.Σ.Κ. εύκολα την Γαλήνη 87-64

Με τον καλύτερο τρόπο αποχαιρέτησε την ενεργό δράση ένας σπουδαίας Κεφαλονίτης μπασκετμπολίστας.

Ο Αλέξης Παπαδάτος κλείνοντας μια ένδοξη καριέρα με παγκόσμιους αλλά και πολλούς άλλους τίτλους φορώντας την φανέλα του αγαπημένου του Α.Σ.Κ. είπε το «αντίο» στα παρκέ μέσα σε συγκινησιακή φόρτιση στο τέλος του αγώνα της ομάδας του με την Γαλήνη δείχνοντας παράλληλα πόσο μεγάλος αθλητής υπήρξε.

Γνώρισε την αποθέωση σε έναν γήπεδο με αρκετό κόσμο ο οποίος έτρεξε να τον τιμήσει και αυτός τους το ανταπόδωσε με αυτά που έκανε στο παρκέ, πετυχαίνοντας συνολικά 32 πόντους με 6 τρίποντα αλλά και άλλα «μαγικά» που μόνο αυτός ξέρει να κάνει.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και έναν σπουδαίο άνθρωπο και προπονητή που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη της καριέρας του και αυτός δεν είναι άλλος από τον Πάνο Ματιάτο.

Στο παιχνίδι τώρα με ηγέτη τον Αλέξη ο Α.Σ.Κ. δεν είχε πρόβλημα απέναντι στην Γαλήνη και από την αρχή παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ, προσφέροντας θέαμα παράλληλα με την ουσία πήρε μια διαφορά που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του. Έτσι ήρθε εύκολα και απλά το 7Χ7 και το τελικό 87-64.

Διαιτητές: Αραβαντινός - Σέρρας Μ.
Δεκάλεπτα: 23-11, 49-28, 68-46, 87-64
Α.Σ.Κ.: (Λεωνίδας Παπαδάτος): Παλημέρης 4, Χρηστάτος 2, Κρητικός, Αλέξης Παπαδάτος 32 (7), Κανουτάς, Καλαφάτης 11 (3), Σαρρής, Καναλάτος 2, Βαλλιανάτος 12, Αγγελάτος 3, Μητρόπουλος 6, Καβαλλιεράτος 15.
ΓΑΛΗΝΗ (Καλοβελώνης): Λαλιώτης 7, Μέτσος 33 (2), Καραχατζίδης 11 (2), Πετρόπουλος 8, Ανδρικόπουλος 2, Μπούτος 1, Γαλάτης, Τσιγαράς.

Ας δούμε τι δήλωσε ο Αλέξης αμέσως μετά το παιχνίδι:

Αλέξη το μπάσκετ όταν το μάθεις δε το ξεχνάς ποτέ. Έτσι δεν είναι;

Εντάξει… δεν είναι ακριβώς έτσι και πιστεύω ότι αφήνεις, αφήνεις. Εδώ και χρόνια είχα προγραμματισμένο κάποια στιγμή να γυρίσω εδώ και να παίξω αλλά λόγω κάποιων τραυματισμών που μου έτυχαν δε τα κατάφερα και τώρα που μου δόθηκε η ευκαιρία και ήρθα για γιορτές το ξεκινήσαμε στην αρχή σαν πλάκα με τον αδερφό μου μήπως και παίξω για λίγο. Ήθελα να κάνω μια προπόνηση να δω αν αντέχουν τα πόδια μου, είδα ότι «δεν αντέχουν» και τελικά… έπαιξα. Για εμένα το μπάσκετ είναι η ζωή μου.

Τι συναίσθημα σου δημιούργησε ο κόσμος την ώρα που μπήκες και βγήκες, την ώρα που σε χειροκρότησε θερμά αναγνωρίζοντας την μεγάλη σου προσφορά στο κεφαλλονίτικο μπάσκετ;

Κοίταξε, η Κεφαλονιά είναι η πατρίδα μου και όταν αγωνιζόμουν πάντα την έβαζα μπροστά. Μάλιστα, μου έλεγαν: «να, ο ζουρλοκεφαλονίτης!». Πάντα ήθελα να τελειώσω από εδώ που ξεκίνησα. Ήθελα φυσικά να τελειώσω διαφορετικά, ήθελα να ρθω εδώ να παίξω κανονικά για την ομάδα και κυρίως όταν αυτή ήταν στη Γ’ εθνική ώστε και με την δική μου βοήθεια να πήγαινε ακόμα πιο ψηλά. Δυστυχώς, όμως, τις περισσότερες φορές όταν προγραμματίζεις κάτι δεν είναι απαραίτητο ότι θα γίνει. Τουλάχιστον, έτσι, έστω και με αυτές τις συνθήκες και με τα προβλήματα που είχα στα πόδια μου κατάφερα και έπαιξα σε αυτό το παιχνίδι, έτσι για να νιώσω κι εγώ μια ικανοποίηση.

Ήταν το φινάλε που ήθελες;

Ήθελα να τελειώσω από εκεί που ξεκίνησα.

Τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην Αθήνα, και θα προσπαθήσω να έρχομαι εδώ όσο περισσότερο μπορώ μιας κι εδώ είν’ ο αδερφός μου, οι γονείς μου και η πατρίδα μου. Για το μέλλον δε μπορώ τώρα να συζητήσω, θα δούμε. Έχω την οικογένεια μου, δύο λεβέντες από δω και μία «τσούπρα» από κει.

Διαδόχους θα δούμε στον ΑΣΚ;

Το ζήτημα είναι να έχουμε την υγεία μας όλοι, να είναι καλός ο καινούριος χρόνος κι από κει και πέρα ό,τι είναι να έρθει θα έρθει. 
Σήμερα έβαλες 6 τρίποντα… 
(γελώντας) Εεε, δεν είναι και πολλά. Βέβαια δεν έχει σημασία αυτό. Εγώ απλά ήθελα να μπω στο παρκέ. Ήθελα να μπω έστω και 5 λεπτά να μπορέσω να παίξω εδώ και να τελειώσω εδώ μέσα.

Πώς ένιωσες μέσα στο παιχνίδι;

Εντάξει, ήταν κάπως παράξενο για να πω την αλήθεια. Είχα να αγωνιστώ 8 χρόνια, αφού τώρα ασχολούμαι μόνο προπονητικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν έτοιμος, είμαι πίσω έτη φωτός από όταν αγωνιζόμουν κανονικά, αλλά όπως σας είπα απλά ήθελα να μπω στο γήπεδο.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δε φάνηκε σε καμιά περίπτωση.

(γελώντας) Ναι ναι, αυτό το ξέρω εγώ.

Πρώτος σκόρερ με 32 πόντους…

Εντάξει, αυτό δε με απασχολεί.